تبیین ابعاد مختلف یادگیری همیارانه و دلالت های آن برای نظام آموزش عالی

یکی از تاثیرگذارترین مربیان اوایل قرن بیستم فیلسوف نامدار جان دیونی بود. او معتقد بود که تعلیم و تربیت یک فرایندی از زندگی است و اینکه مدارس مسئولیت دارند که علایق دانشجویان را برانگیزانند و افق های فکری انها را توسعه دهند و به دانشجویان کمک کنند تا به طور مناسب نسبت به ایده ها و عواطف جدید واکنش نشان دهند. علاوه بر این یادگیری باید یک فرایند فعال و پویایی باشد که متکی بر کنجکاوی فزاینده دانشجویان درباره جهانشان است. در این زمینه دیونی معتقد است که مدارس مسئولیت دارند تا علایق طبیعی کودکان را در محیط های اجتماعی شان از طریق پرورش دادن ارتباطات میان فردی و همیاری های گروهی گسترش دهند دانشجویان از طریق تعامل با دیگر دانشجویان یک سری بازخوردهایی را درباره فعالیت هایشان دریافت خواهند نمود همچنین رفتارهای اجتماعی مناسب را یاد خواهند گرفت و خواهند فهمید که مشغول کار کردن با دیگران و مشارکت با انان هستند اندیشه دیدیی در آن زمان یک انقلاب بر پا کرد و تاثیر عمیقی بر تعلیم و تربیت گذاشت به طور ویژه تاثیرات رشد یابنده ان در حیطه پویایی های گروهی صورت گرفت و درک شد.