مطالعه رابطه سبک های یادگیری با عملکرد روانی در دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان گچساران

هدف این تحقیق بررسی رابطه سبکهای یادگیری با عملکرد روانی در دانش آموزان مقطع متوسطه بوده است. این پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی بوده و ابزار پیمایش در این تحقیق پرسشنامه بوده است. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان گچساران بوده است. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعیین شده است و در انتخاب نمونه ها از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد که تعداد نمونه با توجه به جدول 200 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش در این تحقیق دو پرسشنامه استاندارد بود. برای سنجش سبک یادگیری از پرسشنامه کلب و برای اندازه گیری عملکرد روانی معلمان از پرسشنامه عملکرد روانی ریف استفاده شد. پرسشنامه ها به تعداد مورد نظر تکثیر و با مراجعه حضوری به هر یک از بخش های مربوطه در اختیار پاسخگویان مطالعه قرار گرفت. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعیین شده است و در انتخاب نمونه ها از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. بعد از جمع آوری اطلاعات، داده ها با نرم افزار SPSS مورد آنالیز قرار گرفت. سپس در بخش استنباطی با استفاده از آزمون های همبستگی و رگرسیون چندگانه فرضیات پژوهش آزمون شدند.نتایج نشان داد که رابطه بین سبکهای یادگیری همگرا، واگرا و جذب کننده در سطح احتمال 1 درصد و رابطه بین سبک یادگیری انطباق دهنده با عملکرد روانی در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود. رابطه بین رضایت از زندگی و سبک یادگیری واگرا معکوس بوده ولی رضایت از زندگی با سبک های دیگر یادگیری رابطه مستقیم داشت.

Keywords:

سبک یادگیری , عملکرد روانی , مقطع متوسطه