بهینه سازی تخصیص مکانهای مراکز امداد موقت پس از وقوع زلزله و تخصیص بلوکهای شهری به این مراکز با استفاده از الگوریتم فرا ابتکاری ژنتیک

یکی از مهمترین موضوعها در مدیریت بحران، ایجاد مراکز امداد پس از زلزله است. درواقع این مراکز بهصورت موقت احداث میشوند و هدف آنها کاهش خسارتهای مالی و جانی است. این مراکز میتوانند بهصورت گسترده به خسارتدیدگان کمک کنند. انتخاب محل قرارگیری این مراکز پس از زلزله بسیار مهم است. انتخاب نادرست موقعیت مراکز باعث عدم کارایی آنها در خدماترسانی میشود و به دلیل توزیع نادرست، ممکن است بعضی مراکز غیرقابلدسترس باشند وبرخی دیگر مراجعهی بیش از ظرفیت داشته باشند. از طرف دیگر با توجه به گسترش شهرها و تجمع جمعیت انسانی زیاد در این شهرها، انتخاب محل مراکز امداد و تخصیص بلوکهای ساختمانی به یکی از این مراکز بهطوریکه بهینهترین حالت باشد، مسئلهی پیچیدهای است. حل بهینهتر این مسئله در یک شهر،امری ضروری در مدیریت بحران است.امروزه الگوریتمهای فرا ابتکاری بهصورت گسترده برای حل مسائل پیچیده استفاده میشود. هدف از این مقاله نیز حل بهینهتر مسئله تعیین موقعیت مراکز امداد بعد از زلزله برای منطقهی یک شهر تهران با استفاده از الگوریتم فرا ابتکاریژنتیک است. در این تحقیق ابتدا چند موقعیت که شرایط اولیه برای احداث مراکز امداد موقت بعد از زلزله را دارند، انتخاب میشود. سپس از بین این مراکز، با استفاده از الگوریتم ژنتیک هفت مرکز انتخاب و هر بلوک به نزدیکترین مرکز تخصیص داده میشود، بهطوریکه مجموع فاصلهی بین بلوکها و مرکزی که به آن اختصاص داده میشوند، حداقل شود.درواقع مراکز باید بهگونهای انتخاب شوند که این فاصله را حداقل کنند. نتایج پیادهسازی، نشاندهندهی کارا بودن الگوریتم ژنتیکو سرعت بالای آن برای حل این مسئلهی مکانی است.

Keywords:

مراکز امداد , مدیریت بحران , زلزله , الگوریتمهای فرا ابتکاری , الگوریتمژنتیک