ویژگی ه ای موج P در ECG اسب ترکمن (سکایی)

Publish Year: 1382
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 557

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JVR-58-1_004

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1394

Abstract:

هدف: تعیین فراوانی نسبی نمودها، میانگین، خطای معیار و دامنه تغییرات مدت زمان و ارتفاع موج P در اسب ترکمن در مقایسه با نژاد مشهور اسب در جهان (تاروبرد). طرح: مطالعه میدانی کنترل شده. دامها: یکصدوبیست و سه رأس اسب عادی ترکمن: 70 درصد ماده و 30 درصد نر، 36 درصد زیر شش سال و 64 درصد بالای شش سال. روش: پس از قرار گرفتن اسبها در حالت حداکثر آرامش ممکن، الکتروکاردیوگرافی با استفاده از یک دستگاه الکتروکاردیوگراف باتری دار به طور همزمان در 12 اشتقاق استاندارد CV6RL. CV6RU, CV6LL,CV6LU, V10, aVF. aVL. aVR, III, II, I و BA در حالت ایستاده انجام پذیرفت. سرعت مورد استفاده در تمام موارد 25 میلی متر در ثانیه و ولتاژ امواج به میزان یک سانتیمتر به ازای هر میلی ولت بود.تجزیه و تحلیل آماری: آزمون “t”. نتایج: برای نخستین بار، معیارهای موج P در 12 اشتقاق معیار الکتروکاردیوگرافی گونه اسب مشخص شد. همچنین، معلوم گردید که نمود غالب موج P در اشتقاقهای aVR و V10 نسبت به اشتقاق قاعده ای رأسی یک حالت تصویر آیینه ای را در صفات هندسی متعامد نشان می دهد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه معیارهای به دست آمده برای نخستین بار در زمینه الکتروکاردیوگرافی اسب با استفاده از 12 اشتقاق به دست آمده اند و از طرف دیگر وجود شباهتهای قابل توجه در بین الکتروکاردیوگرافی اسب ترکمن و تاروبرد، نتایج این مطالعه بستر مناسبی را برای پژوهشهای الکتروکاردیوگرافی بیشتر در گونه اسب فراهم آورده است. ضمن اینکه، کلینسینهای اسب معیار بالینی لازم را جهت بررسی همزمان 12 اشتقاق خصوصاً در مورد اشتقاق معیار بالینی قاعده ای رأسی در اختیار خواهند داشت. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1382)، دوره 58، شماره 1، 18-15.

Authors

علی رضاخانی

گروه آموزشی علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شیراز، شیراز- ایران

محمدقلی نادعلیان

گروه آموزشی علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران

ناصر علیدادی

گروه آموزشی علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران

محمدرضا مخبردزفولی

گروه آموزشی علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران