ارتباط بین لنگش ناشی از اختلالات انگشتی و شاخص های تولید مثلی در گاو شیری: مطالعه در سطح دامپروری

هدف از این مطالعه پی بردن به وجود ارتباط بین لنگش ناشی از اختلالات انگشتی و شاخص های تولید مثلی در گاوشیری در یکی از دامپروری های اطراف تهران بود. این مطالعه به شکل آینده نگر طولی بر روی 225 رأس تلیسه تازه زا صورت پذیرفت. پس از انتخاب گاوان لنگ و نشخص نمودن جراحات انگشتی مسبب آن و همچنین ثبت اطلاعات مربوطه در پرسشنامه از قبل تنظیم شده، شاخص های تولید مثلی در هر یک از گاوان(گروه مواجه و گروه مقایسه) محاسبه و با استفاده از شاخص سازی ارزش های عدد با استفاده از آزمونهای مربع کای و student”t” ، مقایسه آماری صورت پذیرفت و احتمال خطر نسبی نسبت به هر یک از شاخص ها و بروز لنگش محاسبه گردید. لنگش بالینی در 76 رأس از این گاوان تشخیص داده شد. در این میان درماتیت انگشتی (28/9 درصد) و زخم کف سم (21/2 درصد) بیشترین میزان ابتلا را داشتند. شاخص های تولید مثلی مورد نظر در این پژوهش شامل حداقل میانگین روزهای بازفرضی، فاصله بین زایش تا اولین تلقیح، حداقل فاصله بین دوزایش فرضی، تعداد روزهای شیردهی، تعداد تلقیح به ازای آبستنی برای تمام گاوها، تعداد تلقیح به ازای آبستنی برای گاوهای آبستن، نرخ آبستنی در اولینتلقیح ونرخ آبستنی کلی بود. ازمون مربع کای و student”t” این تفاوت ها را بین دو گروه مواجه و مقایسه معنی دار مشخص نمود (p<0/0005). محاسبه 95 دصد دامنه اطمینان برای احتمال خطر نسبی نیز نشان داد که در گاوان مبتلا به لنگش نرخ منفی به لنگش نرخ منفی شاخص های تولید مثلی به شکل معنی داری بیشتر از گاوان غیرلنگ می باشد. این مطالعه مشخص نمود که در دو تنش حاصل از لنگش در عدم بروز رفتار فحلی و در پی آن تغییرات منفی شاخص های تولید مثلی مؤثر بوده و درضمن با تأثیر بر رفتارهای معمول دام به خصوص در اخذ غذا، باعث ایجاد مشکلات تولید مثلی می شود. از آنجایی که زمان پس از زایش، دوره بسیار حساسی برای سلامت دام به شمار می رود، لذا ضرورت تشخیص و اصلاح به موقع اختلالات انگشتی که منجربه لنگش می شوند، بیش از پیش نمایان می گردد.

ارتباط بین لنگش ناشی از اختلالات انگشتی و شاخص های تولید مثلی در گاو شیری: مطالعه در سطح دامپروری Keywords:

لنگش , اختلالات انگشتی , شاخص های تولید مثلی , گاوشیری