مقایسه دقت تشخیص اولتراسونوگرافی و رادیولوژی در بررسی روند التیام نقیصه های استخوانی با اندازه بحرانی در استخوان زنداعلی در خرگوش

زمینه مطالعه: التیام نقیصه های استخوانی با اندازه بحرانی یکی از چالش های مهمی است که متخصصینارتوپدی را آن مواجه اند. برای بررسی روند التیام استخوانمعمولاً از رادیوگرافی ساده استفاده می شود. رادیولوژی مکرر دارای عوارض جانبی بوده و تحقیقات اخیر نشان دهنده تشخیص زودهنگام نشانههای التیام استخوان به وسیله اولتراسونوگرافی است. هدف: هدف از این مطالعه بررسی دقت تشخیص رادیولوژی واولتراسونوگرافی در روند التیام نقیصه های استخوانی با اندازه بحرانی است. روش کار: در این مطالعه از 16 سرخرگوش سفید نیوزیلندی استفاده شد. مدل نقیصه استخوانی با اندازه بحرانی در استخوان زند اعلی به روش استاندارد و با طول نقیصه 15mm ایجاد گردید و بعد از گذشت 12 هفته از ایجاد نقیصه مورد بررسی رادیوگرافی و اولتراسونوگرافی قرار گرفت. در صورت وجود تناقض بین یافته های دو روش، برای تعیین اینکه کدام روش از دقت بیشتری برخوردار است نتایج هیستوپاتولوژی حاصل از نمونه برداری در همان روز مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: در 15 مورد از 16 خرگوش، نتایج اولتراسونوگرافی توسط رادیولوژی تأیید شد و تنها در یک مورد ناهمخوانی بین دو روش وجود داشت. در این مورد، رادیوگرافی دال بر عدم جوش خوردگی از نوع آتروفیک بود ولی اولتراسونوگرافی نشان دهنده پرشدن نقیصه و وجود یک آرتیفکت انعکاسی (Reverberation artifact) در زیر آن بود. در مقاطع بافت شناسی نمونه مورد نظر ماتریکس استخوانی با سلولاریتی بالا و کلسیفیکاسیون در برخی مناطق دیده می شد که تائید کننده نتایج اولتراسونوگرافی بود. نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه نشان می دهد که در تصویر برداری تشخیصی از نقیصههای استخوان با اندازه بحرانی، در اغلب موارد نتایج اولتراسونوگرافی و رادیوگرافی همخوانی داشته و حت بررسی اولتراسونوگرافی دقیقتر است. علاوه بر این، در صورت مشاهده آرتیفکت انعکاسی در محل نقیصه و عدم مشاهده نشانه ای از التیام در رادیوگراف، این آرتیفکت می تواند نشان دهنده ماتریکس استخوانی باشد.

مقایسه دقت تشخیص اولتراسونوگرافی و رادیولوژی در بررسی روند التیام نقیصه های استخوانی با اندازه بحرانی در استخوان زنداعلی در خرگوش Keywords:

نقیصه های استخوانی , اولتراسونوگرافی , رادیولوژی , آرتیفکت انعکاسی