تاثیر پلی اتیلن گلیکول بر روی پارامترهای هضمی پوست پسته با استفاده از روش آزمایشگاهی

هدف این تحقیق بررسی اثر سطوح مختلف پلی اتیلن گلیکول (6000MW، PEG,) بر فراسنجه های تولید گاز ، انرژی قابل متابولیسم ، گوارش پذیری ماده آلی و ناپدید شدن ماده خشک پوست پسته به روش آزمایشگاهی بود پلی اتیلن گلیکول در سه سطح صفر، 300 و 600 میلی گرم به ازای هر 300 میلی گرم ماده خشک پوست پسته استفاده شد. میزان گاز تولیدی و قابلیت هضم ماده خشک در ساعات 2، 4، 6، 8، 12، 16، 24، 36، 48، 72و 96 ساعت اندازه گیری و محاسبه گردید. داده های بدست آمده در قالب طرح کاملا تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . تیمارهای حاوی پلی اتیلن گلیکول دارای تولید گاز بیشتری نسبت به تیمار شاهد بودند که این روند تا ساعات آخر انکوباسیون ادامه داشت (0/05>p). تیمارهای حاوی پلی اتیلن گلیکول از لحاظ مقادیر انرژی متابولیسم و قابلیت هضم ماده آلی دارای تفاوت معنی دار با تیمار شاهد بودند (0/05>p). در محاسبه ناپدید شدن ماده خشک پس از 48 ساعت انکوباسیون ، پلی اتیلن گلیکول در سطح 2 گرم بالاترین تجزیه پذیری ماده خشک را داشت (0/05>p). با توجه به نتایج به دست آمده افزایش در تولید گاز و قابلیت هضم ماده خشک نشان دهنده اثرات مثبت پلی اتیلن گلیکول در کاهش اثرات منفی تانن در پوست پسته می باشد.

Keywords:

پلی اتیلن گلیکول , پوست پسته , تانن , روش آزمایشگاهی