سکوت سازمانی، بایدها و نبایدها (Organizational silence, do's and don'ts)

علیرغم اینکه ادبیات رایج در زمینه سازمان و مدیریت، بر توانمندسازی و ایجاد کانال های ارتباطات باز تاکید دارند، اما نتایج تحقیقات نشان می دهند بسیاری از کارکنان از این موضوع شکوه می کنند که سازمانهای آنها ارتباطاتف تسهیم اطلاعات و دانش آشکار و پنهان حمایت نمی کنند و اینها همه می توانند دلیلی بر شکست اهداف و برنامه های مدیران در سازمانها باشد. یکی از موانع مهم در موفقیت برنامه ها و اهداف سازمان، فقدان اطلاعات، فقدات اعتماد و فقدان آن چیزی است که پژوهشگران آن را سکوت سازمانی نام نهاده اند که عبارت است از خودداری از بیان ایده ها، نظرات و اطلاعات راجع به مشکلات سازمانی. سکوت سازمانی پدیده ای رایج و شایع در اغلب سازمان ها می باشد. با عنایت به اینکه سکوت سازمانی مفهوم جدید و ناآشنایی است و کمتر در ادبیات مدیریتی منابع انسانی به آن پرداخته شده است، این مقاله به تبیین و بررسی این موضوع می پردازد و به دنبال آن است تا ضمن پرداختن به مفهوم پدیده سکوت و آوای سازمانی و مقایسه آن دو با یکدیگر، انواع سکوت و انواع آوای سازمانی را تحلیل نموده، ابعاد فلسفی سکوت و چشم اندازهای مرتبط با آن را تشریح، متغیرهای سازمانی و مدیریتی موثر در ایجاد سکوت سازمانی را بیان، مضمامین سکوت در سازمان را بر شمرده، دلایل بوجود آمدن و پیامدهای ناشی از آن را توصیف نماید. این مقاله از نوع تحقیقات کاربردی بوده و روش انجام آن توصیفی - تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای میباشد و همچنین ابزار گردآوری اطلاعات فیش برداری می باشد.

Keywords:

سکوت سازمانی , سکوت مطیع , سکوت تدافعی , سکوت نوع دوستانه , آوای مطیع , آوای تدافعی , آوای نوع دوستانه