بررسی تأثیر سطح تحصیلات و نگرش والدین دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی مدارس شهری شهرستان میاندوآب بر روابط متقابل و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در سال تحصیلی 93-92

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر سطح تحصیلات و نگرش والدین دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی مدارس شهری شهرستان میاندوآب بر روابط متقابل و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می باشد. روش تحقیق از نوع تجربی می باشد. جامعه آماری، والدین دانش آموزان دختر مدارس شهری شهرستان میاندوآب در سال تحصیلی 93-92 می باشند. 60 نفر از والدین به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 30 نفر) جایگزین گردیدند. ابزار سنجش، پرسشنامه سنجش خانواده و پرسشنامه مقیاس ارزیابی انطباق پذیری و همبستگی خانواده بود. برای ارزیابی پیشرفت تحصیلی از معدل دانش آموزان قبل و بعد از اجرای متغیر مستقل استفاده گردید. فرضیه های تحقیق عبارت بود از: 1-میزان افت تحصیلی در فرزندان اقشار پایین، بیشتر است. 2-میزان افت تحصیلی در فرزندان دارای والدین با تحصیلات پایین، بیشتر است. 3-میزان افت تحصیلی در میان دانش آموزان تک والدینی، بیشتر است. 4-درجامعه کنونی، میزان افت تحصیلی در دانش آموزانی که نگرش منفی به تحصیل دارند، بیشتر است. 5-زیاد بودن تعداد اعضای خانواده در افت تحصیلی مؤثر است. 6-میزان افت تحصیلی در فرزندان خانواده هایی که دارای اختلافات خانوادگی هستند، بیشتر است. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از آماره های فراوانی، میانگین و انحراف معیار و در سطح استنباطی از روش کواریانس (ANCOVA) استفاده گردید. یافته های حاصل نشان داد که روابط خانوادگی و نیز میزان تحصیلات والدین در سطح (P<0.05) بر روابط متقابل و خرده مقیاس های روابط خانوادگی، انطباق پذیری و همبستگی خانواده و پیشرفت تحصیلی فرزندان تأثیر مثبت داشته است.

Keywords:

تحصیلات والدین , روابط خانوادگی , پیشرفت تحصیلی , نگرش والدین , دانش آموزان