میزان اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی در دانش آموزان مدارس ابتدایی منطقه شاهین شهر

هدف این پژوهش بررسی میزان اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی در دانش آموزان مدارس ابتدایی منطقه شاهین شهر بود. روشپژوهش از نوع توصیفی – پیمایشی بوده وجامعه آماری را 300 نفرازمعلمان مرد وزن دوره ابتدایی تشکیل می دادکه کل جامعه آماریبه عنوان نمونه آماری با روش سرشماری انتخاب شدند .جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز پژوهش پیرامون مهارتهای ارتباطهمدلی،تفکر خلاق، تفکر نقاد ، خودآگاهی ،حل مسئله ، تصمیم گیری ،کنترل استرس وهیجان و ارتباط بین فردی، پرسشنامه محققساخته ای بصورت بسته پاسخ و با استفاده ازطیف لیکرت طراحی ومورد استفاده قرار گرفت.جهت اطمینان از روایی پرسشنامه ازروایی محتوایی و صوری استفاده شده است. لذا پرسشنامه در اختیار 3 نفر از اساتید مرتبط با حوزه علوم تربیتی و روانشناسی کهآشنایی لازم و کافی را با بحث مهارتهای زندگی و انواع آن داشته،قرار گرفت.تا در روایی محتوایی وصوری سوالات آن را مورد تاییدقرار داده و نظرات اصلاحی خود را نیز ارائه نمایند. جهت بررسی پایائی پرسشنامه در این پژوهش از ضریب الفای کرونباخ استفاده گردید .شاخص پایایی کل مقیاس در این تحقیق 0/83 به دست آمد. نتایج نشان داد که از دیدگاه معلمان ابتدایی تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر همه مهارتهای ده گانه مورد نظر در این پژوهش با میانگین 3/87 که از کل 5 نمره بالاتر ازحد متوسط بوده است که البته بیشترین تأثیر خود را بر مهارتهای خود آگاهی وکمترین تأثیر خود را بر مهارت کنترل استرس وهیجان گذاشته است ،اگرچهنتایج تأثیر آموزش مهارتهای زندگی را بر مهارتهای ده گانه مورد نظر در این پژوهش نشان داده است ،اما براساس نتایج و جهت ارتقاءسطح اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی بر این مهارتها پیشنهادات کاربردی ارائه شده است.

Keywords:

اثربخشی , آموزش , مهارتهای زندگی , دانش آموز , مدارس ابتدایی