اکسیداسیون آب فوق بحرانی فنل و دو مشتق کلردار آن با استفاده ازپراکسید هیدروژن و اکسید اورانیم

در کار پژوهشی حاضر، از فرآیند اکسیداسیون با آب فوق بحرانی و یک راکتور غیر پیوسته برای بررسی اثر اکسیداورانیم وپراکسیدهیدروژن H2O2در تخریب فنل و دو مشتق آن بنامهای 2و 4دیکلروفنل و بوتاکلرو، بهعنوان مدل-های مناسبی بریا پسماندهای الی استفاده شد و پارامترهای تاثیرگذار برمیزان تخریب این موادنظیرغلظت اکسنده و کاتالیزوردما و زمان بررسی گردید نتایج حاصله ازبررسی تخریب فنل نشان داد که درزمانهای مختلف و دماهای پایین و بالاتر ازنقطه بحرانی این ماده به هیچ عنوان تخریب نمی شود اما درحضور مقادیر مناسبی ازH2O2 باافزیاش دما تخریب فنل بطور کامل انجام میشود نتایج حاصل ازتخریب بوتاکلرو نیز نشان میدهد که بدون استفاده ازH2O2 حلقه بنزنی درترکیبات حاصل ازتخریب مشاهده شده اما باافزایش دما و گذرازدمای بحرانی تخریب فنل درحضور مقادیر مناسبی ازH2O2 بطور کامل انجام و استفاده ازاکسیداورانیم میزان تخریب بیشتری نسبت به حالت مشابه با اکسنده درهردومحدوده دمایی را باعث میشود نتایج بدستامده با دی کلروفنل نیز مشابه بانتایج بوتاکلرو بود بررسی نتایج حاصله نشان میدهد که کاتالیزور مورداستفاده مکانیزم واکنش اکسیداسیون را یونی کرده و تخریب این موادبهتر صورت میگیرد

Keywords:

آب فوق بحرانی , هیدروژن پراکسید , اکسیداورانیم , فنل , بوتاکلرو , 2و4دی کلروفنل