انسان فطری و جایگاه تجربه اوج در نگاه مزلو (گزارش و تحلیل هرم نیازهای انسان و خصوصیاتت افراد خود شکوفا در روان شناسی انسانگرای آبراهام مزلو)

ابراهام مزلو(1908-1970) را می توان تاثیر گذارترین اندیشمند در بینادگذاری مکتب روان شناسی سلامت به شمار آورد. وی با نقد رویکرد و یافته های دو مکتب پیشین (مکاتب رفتار گرایی و روانکاوی) چشم انداز وسیع و جدیدی در معرفی ویژگی های سرشتی و فطری انسان و انسان های آرمانی گشوده است . با توجه به محدودیت های موجود در نظریات روشمند علمی، دیدگاه انسان شناسانه مزلو را می توان بلند ترین گام علمی در تحلیل علل افسردگی ها و روان نژندی های جوامع مدرن، برابر دانستن همه آدمیان ، تقریب علم و دین و ایجاد خوشبینی در آینده انسان ها دانست. این جستار با نگرش تطبیقی ، به معرفی دو هرم نیازهای انسان، نیازهای کاستی و بقا ، نیازهای رشد و خودشکوفایی، و خصوصیات انسان های خود شکوفا (قدیسان، پیامبران، خردمندان، خلاقان و ... ) می پردازد و جایگاه تجارب عرفانی ، اوج و معنوی یا به تعبیر وی، تجاب فلات بلند را از نظر وی می نمایاند ، بحث درباره محدودیت های ، ملاحظات، کاستی ها و ابهامات نظریه نیز از دیگر موارد مطرح شده در این جستار است .

Keywords:

آبراهام مزلو , هرم نیازهای انسان , روان شناسی سلامت , انسان شناسی ادیان , خودشکوفایی