بررسی تغییرات زمانی و مکانی عامل فرسایندگی باران در استان سیستان و بلوچستان
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,129
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
AENCINF01_037
تاریخ نمایه سازی: 14 مرداد 1394
Abstract:
توانایی باران در فرسودن ذرات خاک را اصطلاحاً فرسایندگی باران می نامند که به عنوان فاکتوری موثر در میزان فرسایش خاک مورد توجه است. در تحقیق حاضر به بررسی تغییرات زمانی و مکانی عامل فرسایندگی باران در معادله جهانی فرسایش خاک در سطح استان سیستان و بلوچستان پرداخته شده است. برای انجام این کار به کمک نقشه های بارندگی موجود به ترتیب شدت هر رگبار، حداکثر شدت بارندگی30 دقیقه ای، انرژی جنبشی هر رگبار و نهایتاً میزان فرسایندگی در مقیاس هر رگبار تهیه شد. سپس در یک دوره مشترک آماری 17 ساله (1982 تا 1998)، فرسایندگی سالانه و فصلی برای هر ایستگاه محاسبه و مورد تحلیل و مقایسه قرار گرفت. در نهایت نیز نقشه های مقادیر هم فرسایندگی تهیه و ارائه شدند. مقدارمیانگین عامل فرسایندگی باران سالانه در این استان 89/5 (تن×متر/هکتار×ساعت) برآورد شد. نتایج به دست آمده نشان داد که بیشترین مقدار فرسایندگی سالانه در ایستگاه چابهار رخ داده است که علت آن بارندگی بیشتر و تاثیرپذیری این منطقه از بارندگی های موسمی اقیانوس هند بوده و بیشترین میزان عامل فرسایندگی باران در مقیاس فصلی نیز به ترتیب در فصول زمستان، پاییز، بهار و تابستان می باشد
Keywords:
Authors
مهدی بشیری
استادیار گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و کشاورزی، دانشگاه تربت حیدریه مسئول مکاتبات
سیده مائده کاوسی داودی
کارشناس ارشد آبخیزداری، دانشآموخته دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :