مدیریت دانش در سازمان های تحول گرا

امروزه سرمایه های ذهنی و دانش افراد همسو با سایر سرمایه های فیزیکی و مالی سازمان مهم هستند. سازمانهایی که به همیت دانش پی برده اند سعی در مدیریت بهینه آن دارند تا در فرآیندهای خود به نحوی اثربخش از این سرمایه کلیدی استفاده کنند. سازمانها برای انجام پروژه های مدیریت دانش نیازمند تدوین استراتژی مدیریت دانش خود به صورت جداگانه می باشند. سازمانها برای موفقیت و تداوم حیات نیاز به دانش و تجارب دارند و دستیابی به این دانش و تجارب با به کارگیری فرایند اکتساب دانش در سازمانها امکان پذیر است که موجب اثربخشی سازمان جلوگیری از تکرار اشتباهات کاهش هزینه ها و تبدیل سازمان به سازمانی پویا رقابت پذیر و دانش محور می شود. اکتساب دانش به عنوان یکی از فرایندهای اصلی در سازمانهای دانش محور که دانش اساسی ترین دارایی به شمار می رود. دارای اهمیت بسیار است و از راهکارهای اساسی کسب و بهره برداری از دارایی های دانش سازمان است. در نتیجه بر اثر بخشی سازمان تاثیر به سزایی دارد. استراتژی مدیریت دانش بر مبنای دسته بندی دانش به انواع دانش آشکار (صریح) و دانش پنهان(ضمنی) تعریف می شود و استراتژی دانش بیان می کند که سازمان چه دانشی را با چه عمقی و از چه منبعی و از چه طریقی بایستی کسب نماید. در این مقاله پس از بررسی مدیریت دانش، اهمیت مدیریت دانش در سازمان های تحول گرا را بیان می کنیم. سپس موانع و مشکلات اجرا و استقرار مدیریت دانش در سازمان های تحول گرا را بررسی کرده و در نهایت راهکارهایی برای مقابله با این مشکلات و تسریع فرایند پیاده سازی مدیریت دانش ارائه می شود.

Keywords:

دانش , مدیریت دانش , اکتساب دانش , دانش آشکار , دانش ضمنی , اثر بخشی