پایداری و جاودانگی مساجد ایرانی در گذار از دوران اسلامی نمونه موردی: مسجد جامع شهرکیان

مفهوم پایداری در واقع صفتی است که موجب آرامش و تداوم زندگی با کیفیت و منطبق بر نحوه زندگی در طول زمان است و معماری به عنوان کالبدی برای زندگی انسان می تواند یکی از مهمترین زمینه های بروز آن باشد. معماری ایرانی اسلامی یکی از غنی ترین نمونه های معماری پایدار و جاودان در جهان بوده که به یکی از نمونه های موفق معماری مفهومی، معناگرا و عرفانی تبدیل شده است. در دوران ورود اسلام به ایران، شرایط سیاسی و اجتماعی و الگوی جدید جهان بینی باعث شد تا فرم هایی از معماری به خصوص در مساجد ایران شکل بگیرد که با کالبد معماری ایران تناسب چندانی نداشت، اما در شرایط مناسب به تدریج این کالبد تغییر شکل یافت و جای خود را به فرم های آشنا، پایدار و جاودان داد. هدف از این پژوهش آن است تا با بررسی عوامل پایداری و عناصر فیزیکی مرتبط با آن، همچنین آشنایی با عوامل جاودانگی و دیدگاه های ارائه شده پیرامون آن، در نهایت تأثیر معنایی آن ها را در یک اثر معماری ایرانی اسلامی مسجد با استفاده از رویکرد توصیفی تحلیلی و مطالعات میدانی - بررسی نموده تا رهیافتی بر دلایل پایداری و جاودانگی آن پیدا کند. در این مقاله مسجد جامع کیان واقع در شهرکرد به عنوان یک بنای پایدار و ماندگار از دوران معماری اسلامی مورد بررسی و تحلیل میدانی قرار گرفته و در پایان با شناخت عوامل پایداری و جاودانگی در بنای مذکور، اهم آن به صورت جمع بندی در غالب جدولی ارائه شده است

Keywords:

پایداری , جاودانگی , ماندگاری , معماری اسلامی , مسجد