تحلیل مفهوم حرکت و بازخوانی تاثیر وتبیین کیفیت تجلی آن درمعماری معاصرایران

فرضیات – اهداف : معماری ایران یک معماری حرکت دار است و این ویژگی آن را زنده و با روح و سبکبال می گرداند. با بکارگیری حرکت، معمار فضای ذهن خود را خلق و درک می نماید و مخاطب این اثر نیز به وسیله القا حس حرکت در فضا ، آن را احساس خواهد نمود و به افزایش غنای حسی فضا در معماری منجر می شود. بوجود آمدن گرایش های جدید در معماری باعث شده توجه به حرکت، در معماری معاصر ایران نیز در دو قالب حرکت فیزیکی و حرکت معنایی امتداد یابد ، که تجلی آن در آثار متعدد و شاخص در معماری معاصر ایران گواه این مطلب است. در این مقاله سعی بر آن است تا با تحلیل آثار معماری معاصر به تفاوت در نمود حرکت در آن با معماری سنتی ایران پرداخته ، تا با شناخت تمایزها در بکارگیری مولفه های حرکتی جهت پایداری متافیزیکی فضا اقدام شود. روش بررسی: در این مقاله از روش مورد پژوهشی با بهره گیری از راه کارهای ترکیبی و برای گردآوری اطلاعات مورد نیاز از روش کتابخانه ای و میدانی استفاده می گردد. چند نمونه از آثار معماری معاصر ایرانی از میان آثاری مفهوم حرکت به عنوان ایده اصلی طراحی بوده است، به عنوان نمونه انتخاب می شود؛ با بررسی و بازشناسی عناصر تعیین کننده حرکت و شاخصه های آن در معماری معاصر ایران و به تجزیه و تحلیل تاثیرات آن بر مخاطب و دعوت کنندگی فضا و ایجاد تنوع فضایی ، به طریق ایجاد حرکت فیزیکی و معنایی در معماری ایران می پردازد. یافته ها : از یافته های این پژوهش می توان به تحلیل فرمی عملکردی موارد شاخص در تجلی مفهوم حرکت فرمی و مفهومی در معماری معاصر ایران به صورت شکل گیری عناصری چون ریتم ، تکرار ، سلسله مراتب ، تزئینات، دسترسی ها ، هندسه ، نور و شفافیت ، اختلاف سطح و بکار گیری عناصر هدایتگر و فرم های خاص که در نهایت به القا پویایی فضایی می انجامد اشاره کرد . نتیجه گیری :. نوعی پیوستگی میان مفهوم فرمی و معنایی حرکت در آثار تحلیلی وجود دارد ؛ به نظر می رسد ایجاد حس حرکت در جهت تقویت عملکرد بنا و ایجاد قابلیت تجربه های متنوع فضایی صورت می گیرد

Keywords:

حرکت , معماری ایرانی , معماری معاصرایران