بررسی تحمل سه هیبرید تجارتی آفتابگردان به شوری آب آبیاری

تعیین واکنش و عکس العمل گیاهان و محصولات مختلف نسبت به شور ی آب آبیاری با توجه به وسعت نسبتا زیاد اراضی شور و سدیمی و منابع آب باکیفیت نامتعارف از اهمیت زیادی برخوردار است. آفتابگردان علاوه بر کیفیت عالی روغنی، یکی از مهمترین گیاهان از نظر سازش پذیری به مناطق معتدله می باشد، و از خصوصیات ویژه ای جهت کشت در مناطق خشک و نیمه خشک برخوردار است وسطح زیر کشت آن در استان اصفهان (حدود 2000 هکتار) می باشد. آفتابگردان به عنوان یک گیاه نسبتا حساس به شوری خاک مطرح می باشد ولی گونه های از آن نسبت به بقیه متحمل تر شناخته شده اند. استانه تحمل به شوری آفتابگردان 2/3 دسی زیمنس بر متر می باشد. به منظور بررسی عکس العمل هیبریدهای مختلف افتابگردان نسبت بهشوری آب آبیاری، سه هیبرید به نامهای هایسان 33، آذرگل و آلستار در چهار سطح شوری آب آبیاری 2، 5 و 8 و 11 دسی زیمنس بر متر بصورت کرتهای خردشده در قالب طرح آزمایشی بلوکهای کامل تصادفی باچهار تکرار در ایستگاه تحقیقات رودشت واقع در 65 کیلومتری شرق اصفهان و در سال زراعی 84-1383 اجرا گردید. سطوح شوری کرتهای اصلی و ارقام مختلف کرتهای فرعی را تشکیل می دادند. نتایج نشان داد که شوری آب آبیاری اثر معنی داری بر مراحل نمو افتابگردان داشته و موجب رسیدگی زودتر انها گردید.همچنین شوری از طریق کاهش قطر طبق و ساقه موجب کاهش عملکرد دانه گردید اما اثر معنی داری بر وزن صد دانه، نداشت. هیبریدهای مورد مطالعه از نظر مراحل نمو، ارتفاع بوته، قطر طبق و ساقه، وزن صد دانه وعملکرد دانه بایکدیگر اختلاف معنی دار داشتند. اثر متقابل شوری در رقم برای هیچیک از صفات مورد مطالعه معنی دار نگردید. رقم هایسان 33 بهتریت کارایی مصرف آب آبیاری ور قم آلستار کمترین مقدار را داشتند.

Keywords:

شوری , آفتابگردان , آبیاری