حل دستگاهای خطی حاصل از درونیابی با توابع پایه شعاعی با استفاده از روش بهینهشده توسط الگوریتم ژنتیک در مهندسی برق

توابع پایه شعاعی از روش های بدون مش می باشد. روش های بدون مش بهتر با هندسه دامنه مساله سازگار می گردند و کارکردن در ابعاد بالا با استفاده از آنها از سهولت و سادگی بیشتری برخوردار است. از طرفی مش بندی از بخش های پرهزینه و سنگین ساختارهای موجود نظیر تفاضلات متناهی می باشد، در صورتی که روش های بدون مش این ساختارها، مستقل از ارایه یک مش خوش رفتار بوده و تنها براساس یک مجموعه از نقاط مستقل استوار است. روش توابع پایه شعاعی یکی از ابزارهای اساسی برای درون یابی داده های پراکنده چند متغیره است و در بسیاری از علوم مهندسی کاربرد دارد. از آنجا که مسائل حاصل از درونیابی منجر به دستگاههای خطی می شوند، هدف از این مقاله حا دستگاهای خطی با استفاده از روش های تکراری بهینه شده توسط الگوریتم ژنتیک می باشد.

Keywords:

الگوریتم ژنتیک , توابع پایه شعاعی , روش های بدون مش , معادلات استوکس