ارزیابی استراتژی استفاده از فناوری های نوین در مدیریت ناوگان حمل و نقل عمومی (مطالعه موردی سامانه تندروی (BRT) شرکت واحد اتوبوسرانی تهران)

توسعه حمل و نقل عمومی یکی از مهمترین سیاست ها در کلان شهرهای ایران است. بخصوص فشار ناشی از سهمیه بندی سوخت بار مضاعفی را بر دوش حمل و نقل عمومی شهرهای کشور انداخته است. از بین سیستم های حمل و نقل ، سامانه تندرو یا BRT (Bus Rapid Transit) از یک سو بخاطر هزینه سرمایه گذاری و زمان اجرای پایین و از سوی دیگر به لحاظ جابجایی حجم انبوه مسافر دارای بازده بسیار بالایی است که مورد توجه مدیران شهری واقع گردیده است. سامانه تندرو به پنج بخش اصلی شامل: ناوگان، ایستگاه، مسیر ویژه، سیستم های هوشمند حمل و نقل (ITS) و مدیریت بهره برداری تقسیم می شود که چهار بخش اول سخت افزاری و بخش پنجم ، بخش نرم افزاری این سامانه محسوب می گردد. فناوری های مختلفی برای سیستم های هوشمند این سامانه مطرح تاست که در مقاله سعی شده است به بررسی و ارتباط بین بخش چهارم (ITS) و بخش پنجم (مدیریت و بهره برداری) این سامانه پرداخته شده و ضمن تحلیل و بیان ویژگی های هر کدام از زیر سیستم های این بخش، گزینه های مختلفی که برای آن مطرح است به روش ماتریس سلسله مراتب نیل به هدف AHP بررسی گردیده وطرح بهینه عملیاتی که جهت ارتقا سامانه تندرو در تهران بدست آمده است ارائه گردد.

Keywords:

سیستم های هوشمند , مدیریت ناوگان , سامانه تندرو , BRT , حمل و نقل عمومی