استفاده از روش Maximum Likelihood و مدل LMM برای برآورد میزان تغییرات مناطق بیابانی شرق اهواز

استفاده از تصاویر ماهوره ای بدلیل به روز بودن و همپوشانی داشتن با تصاویر قبلی، قابلیت بالایی جهت آشکارسازی تغییرات رخداده در طول زمان و استفاده در کارهای تحقیقاتی دارند، در این مطالعه سعی شد تا با استفاده از یک سری تصاویر ماهواره ای، میزان تغییرات حادث شده در تپه های ماسه ای مناطق بیابانی شرق – شمال شرق اهواز در بازه زمانی ۱۱ ساله استخراج شود، انواع کاربرهای موجود برای هر سال از روی تصاویر استخراج سپس با استفاده از مدل LMM و نرم افزارهای GIS حجم تغییرات حادث شده بر روی کاربرهای مختلف بخصوص تپه های ماسه ای بدست آمد. روش های مختلف کلاسه بندی در این تحقیق مورد آزمایش قرار گرفت و در نهایت روش کلاسه بندی Maximum Likelihood انتخاب گردید. برای هر سال، ۶ کلاس کاربری اراضی استخراج گردید. نتایج نشان داد که سطح اراضی کشاورزی موجود در منطقه از ۵۸۲۹۹ هکتار به ۶۵۹۸۸ هکتار افزایش داشته و سطح تپه های ماسه ای فعال موجود در منطقه از ۹۳۳۵ هکتار به ۷۳۳۰ کاهش داشته است. همزمان با کاهش مساحت تپه های ماسه ای فعال، تپه های ماسه ای تثبیت شده افزایش محسوسی در مساحت نشان می دهند که از دلایل اصلی این رخداد در منطقه مورد مطالعه، انجام روشهای مکانیکی – بیولوژیکی در مبارزه با فرآیند بیابان زایی می باشد.