تحلیل تأثیر شاخصهای حکمرانی خوب بر شاخص توسعه انسانی مطالعه موردی: کشورهای جنوب شرقی آسیا (ASEAN)

حکمرانی خوب مفهومیاستکه از اواخر دهه 1990 در ادبیاتتوسعه به عنوان کلید معمای توسعه مطرح گردی د.این مفهوم برگرفته از نظریه نهادگراییاست و محصول مشارکت سهنهاد دولت، بخش خصوصی و جامعه مد نی میباشد. بانک جهانیحکمرانیخوب را بر اساس شش شاخص حق اظهار نظر و پاسخگویی،ثبات سیاسی،کارایی دولت، کیفیتقوانین و مقررات، حاکمیتقانون و کنترل فساد تعریف میکند . این مقاله با استفاده از رهیافتدادههای تابلویی به بررسی اثر اینشاخصها بر شاخص توسعه انسانی به عنوان معیار توسعه اقتصادیدر کشورهای آسیایجنوب شرقیASEAN در طولدوره زمانی 2009- 2000 میپردازد. در این مطالعه با توجه به همبستگی بالای میان شاخصهایحکمرانی خوب به عنوان متغیرهای توضیحی مدل،از روش تحلیل عاملی ب رای بررسی امکان حذف برخی از شاخصهاجهت رفع همخطیمدل و سنجش روایی مربوط به حکمرانی خوب استفاده شدهاست. همچنیناز طریق محاسبه میانگین موزون شاخصهایحکمرانی خوب، کیفیت حکمرانی معرفی شده، و تأثیرآن بر شاخص توسعه انسانی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از تخمین مدلهانشان میدهدکه کیفیتحکمرانی خوب که از طریق میانگین موزون شاخصهایحکمرانی محاسبه شده است، اثر مثبت و به لحاظ آماری کاملاًمعنادار برHDI دارد. همچنینازبینشش شاخص حکمرانیخوب شاخصهایثباتسیاسی،کاراییدولت کیفیتقوانین و مقرراتو حاکمیتقانون اثریمثبت و به لحاظآماری کاملاًمعناداربر شاخصتوسعهانسانی دارند

Keywords:

حکمرانی خوب , شاخصهایحکمرانی خوب , شاخصتوسعه انسانی , تحلیلعاملی , دادههایتابلویی