اثرات غیرخطی مصرف انرژی بر رشد اقتصادی مبتنی بر رویکرد حدآستانهای

در این مقاله اثرات خطی و غیرخطی مصرف انرژی روی رشد اقتصادی در ایران طی دوره 1338 تا 1386مبتنی بر رویکرد رگرسیون حد آستانه مورد بررسی قرار گرفته است . یافته ها دلالت بر آن دارد که مدلهای غیرخطی مبتنی بر آمارههای تشخیصی و معنیدار بودن ضرایب، نتایج رضایتبخشتری را نسبت به مدلهای خطی در تبیین رابطه مصرف انرژی و رشد اقتصادی ارائه میدهند . شواهد تجربی از وجود دوشکست ساختاری (متناظر با سه رژیم) در تابع رشد اقتصادی ایران حکایت دارد. نتایج حاصله نشان میدهد که در رژیم مصرف سرانه پایین انرژی (کمتر از پنج بشکه نفت در سال)، اثر نهایی مصرف انرژی بر رشد اقتصادی (با ضریب 09/0 مثبت و به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از سایر رژیم ها است . با عبور از حد آستانه اول و قرار گرفتن در رژیم دوم یا سطوح بالاتر مصرف سرانه انرژی (بین پنج تا هشت بشکه نفت درسال) میزان اثر مذکور به0/015 کاهش مییابد. در رژیم سوم متناظر با مصرف سرانه بالای انرژی (بیش از هشت بشکه نفت در سال)، اثر نهایی مصرف انرژی به حدود صفر رسیده است. از آنجایی که اقتصاد کشور هم اکنون در رژیم سوم مصرف بالای انرژی قرار دارد انتظار نمی رود که کاهش مصرف انرژی اثرات بازدارنده ای بر رشد اقتصادی داشته باشد

Keywords:

مصرف انرژی , رشد اقتصادی , مدل حد آستانه , الگوی غیرخطی