مکان یابی ساختمان های بلندمرتبه با تأکید بر نظریه رشد هوشمند شهری در منطقه 9 شهرداری مشهد

امروزه سیاستهای شهرنشینی از الگوی رشد افقی به سمت رشد هوشمند تغییر کرده است که به ایدهشهر فشرده منجر می شود. بلند مرتبه سازی به عنوان یکی از روش های ساخت شهرهای فشرده، برایاستفاده حداکثر از فضا و منابع محدود، بسیار مورد توجه مدیران شهری قرار گرفته است. اما عدم توجهبه معیارها و ضوابط لازم برای مکان یابی صحیح این ساختمان ها می تواند باعث بروز مشکلات متعددیدر مناطق شهری و آینده شهرها گردد. لذا هدف این مقاله شناسایی معیارهای موثر در مکان یابیساختمانهای بلندمرتبه منطقه 9 شهرداری مشهد با تاکید بر اصول نظریه رشد هوشمند شهری ازجمله ایده شهر فشرده، کاربری ترکیبی، حفظ فضای باز و در نهایت بررسی پتانسیل منطقه به لحاظبلندمرتبه سازی می باشد. لذا با استفاده از روش اسنادی و میدانی، 9 معیار در دوگروه کالبدی- فضایی و کیفیت محیطی برای بررسی مکانهای مناسب جهت بلندمرتبه سازی انتخاب شده است. همچنین ازفرایند تحلیل سلسله مراتبی AHP به عنوان ابزار تعیین وزن معیارها و سیستم اطلاعات جغرافیایی GISبه عنوان ابزار تلفیق، تحلیل و نمایش دادههای مکانی در فرایند مکان یابی، استفاده شده است. از سطحکل منطقه (45617 قطعه) تعداد 1747 قطعه با مساحت 100 هکتار به ترتیب در اولویت های اول ودوم، برای بلندمرتبه سازی پیشنهاد شده است. اما محدوده های پیشنهادی با آنچه در حال وقوعمی باشد، متفاوت بوده و فرضیه مقاله مبنی بر عدم بکارگیری اصول و معیارهای مبتنی بر ایده شهرفشرده و متراکم، مورد تایید قرار گرفته است.

Keywords:

الگوی شهر فشرده , بلندمرتبه سازی , مشهد , منطقه 9 , AHP