تحلیلی بر شاخص های توسعه کشاورزی و تعیین درجه توسعه یافتگی شهرستان های استان خوزستان

از جمله بخش هایی که در توسعه ی کشورها و مناطق همواره در نظر است، بخش کشاورزی است که در ایران، به دلیل تامین نیازهای غذایی کشور اهمیت بالایی دارد. این در حالی است که در سال های اخیر، مشکلات و معضلات روستاهای کشور باعث مهاجرت بیرویه، تهیدستی گسترده، نابرابری در حال رشد، بیکاری فزاینده، ضایعات بالای محصولات کشاورزی و کاهش درآمد روستاییان در مناطق روستایی شده است. شناخت مسائل و مشکلات این بخش و تدوین برنامه مناسب به منظور برطرف نمودن یا کاهش آنها آثاری از جمله رونق بخش کشاورزی، استفاده بهینه از پتانسیل های بخش کشاورزی، افزایش تولیدات، افزایش درآمد کشاورزان، تثبیت جمعیت روستایی، توسعه کشاورزی و نهایتاً توسعه استان را به دنبال دارد. هدف از انجام این پژوهش رتبه بندی و تعیین سطوح توسعه یافتگی شهرستانهای استان خوزستان، از نظر شاخص های توسعه کشاورزی، به منظور تحلیل وضعیت کشاورزی شهرستانها تدوین گردیده است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی - تحلیلی است. داده های تحقیق بر اساس سالنامه آماری سال 1391 انتخاب شده اند، این داده ها بر اساس 28 شاخص در بخش کشاورزی است که با استفاده از مدل Topsis مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها نشان می دهد لزوم توجه به برنامه ریزی غیر متمرکز بر اساس منابع و محدودیت ها به منظور نیل به توسعه و پیشرفت متعادل و یکپارچه منطقه ای، ضرورتی اجتناب ناپذیراست. بر اساس نتایج تحقیق شهرستان های استان خوزستان در سه سطح کمتر توسعه یافته، درحال توسعه و توسعه یافته قابل دسته بندی هستند و دسته بندی شهرستان ها نشان می دهد که 11/11 11 درصد از شهرستان ها کمتر توسعه،61/11 درصد از شهرستان ها در حال توسعه و کمتر از 28 درصد از شهرستانها توسعه یافته اند.

Keywords:

توسعه , شاخص های کشاورزی , برنامه ریزی منطقه ای , خوزستان , Topsis ,