مفاهیم و الگوهای تغییر یافته در برنامهریزی درسی متمرکز و غیرمتمرکز در آموزش پزشکی

فرایند تدوین و طراحی کوریکولوم آموزشی فرآیندی پویاست و صاحبان فرایند آموزش ( اعضا هیأت علمی ) در نظام آموزش پزشکی مسئول بازنگری و تهیة برنامه درسی هستند . لذا با درک اصول و ایدههای آموزشی سروکار دارند . اجرای کوریکولوم تغییر یافته متناسب با روشهای نوین آموزشی از جمله یادگیری بر مبنای حل مسأله 1 یادگیری بر مبنای وظیفة حرفهای 2 توانایی راهبری کردن، کار گروهی و همکاری، مسئولیتپذیری و صبر و تحمل و مدیریت افراد و تلاش بیوقفه، مطالعه و تحقیق را طلب مینماید . برنامة درسی در آموزش پزشکی باید به گونهای طرحریزی شود که دانشجویان مفاهیم علمی، تحت پوشش طب را به دست آورند و توانایی استفاده از اصول و مهارتها را به صورت عاقلانه در حل مشکلات مربوط به بهداشت و درمان توسعه دهند . برنامهریزان آموزشی در اجرا و طرحریزی برنامة درسی، علوم کلینیکی و پایه، درمان، تکنولوژی تغییرات در شناخت بیماریها و تأثیر نیازهای اجتماعی و تقاضاها برای مراقبت بهداشتی را تعریف و تعیین مینمایند و در این میان، اگرچه برنامة موضوعات تخصصی مانند علوم پایه طب، رشتههای بالینی متنوع را در بردارد، ولی موضوعات اخلاق پزشکی، ارتباطات، ارزشهای انسانی، رفتاری، اجتماعی و اقتصادی، دانشها، مهارتها، نگرشها و رفتارهای مورد نیاز برای مهارتهای آینده، فعالیت پزشکی را مجهز میکند . طبق مطالعات در قرن حاضر برای رسیدن به گسترة وسیع علم در آموزش پزشکی، توسعة توانایی یادگیری مستقل 3 همراه با هدایت مدرسین 4 ، با استراتژی یادگیری بر اساس مسأله در سیستمهای انسان 5 ، با یک برنامه ادغام شد ه 6 با طرح (SPICES) پاسخگو میباشد . چرا که کوریکولوم سنتی به دلیل تکه تکه شدن و جدایی رشتهها در آموزش پایه و فاصلة زمانی و موضوعی مطالب تخصصی در دورههای بالینی، موجب فراموشی، عدم یادگیری عمیق و چند جانبه مسایل پزشکی در دانشجویان میگردد . بنابراین، به منظور یک پارچه نمودن مطالبی که به صورت جداگانه و به صورت رشتههای جداگانه در دورههای آکادمیک آموزش پزشکی ارایه میشود، نیازمند یک کوریکولوم تلفیق یافته، به صورت بلوکهای آموزشی Organ Based در قالب طرح مسایل از پیش تعیین شده و بیمار محور توسط گروههای آموزشی هستیم