پیش بینی تاب آوری براساس راهبردهای مقابله ای و سبک های فرزندپروری در دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی تاب آوری براساس سبک های مقابله با استرس و سبک های فرزندپروری در دانش آموزان انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر عبارت بود از کلیه دانش آموزان متوسطه ناحیه دو شهر اراک در سال تحصیلی 93-1392. نمونه آماری شامل 343 نفر دانش آموز که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های سبک های فرزندپروری بامریند، پرسشنامه سبک های مقابله با استرس اندر و پارکر و پرسشنامه تاب آوری بود. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها نشان داد، سبک فرزندپروری (آزادگذار) و سبک های مقابله ای هیجان مدار و اجتنابی با تاب آوری رابطه منفی معنادار داشتند. همچنین، سبک فرزندپروری مقتدرانه و سبک مقابله ای مسئله مدار با تاب آوری رابطه مثبت و معنادار داشت. همچنین تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد سبک مقابله ای مسئله مدار و اجتنابی و سبک فرزندپروری آزادگذار پیش بینی کننده مناسبی برای متغیر تاب آوری بوده اند. باتوجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که به منظور افزایش میزان تاب آوری و سازگاری بیشتر دانش آموزان در زمان بروز تنش و فشارهای روانی باید به فراهم نمودن زمینه های تقویت سبک های فرزندپروری مقتدرانه و سبک مقابله ای مساله مدار اقدام نمود.

Keywords:

تاب آوری , سبک های مقابله با استرس , سبک های فرزندپروری