رابطه هوش معنوی و شادکامی با گرایش به اعتیاد در دانش آموزان پسر

هدف پژوهش حاضر، سنجش رابطه هوش معنوی و شادکامی با گرایش به اعتیاد در دانش آموزان پسر مقطع دبیرستانشهر اصفهان بود. حجم نمونه برآورد شده، برابر 100 نفر بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ایانتخاب شدند. ابزار اندازهگیری پرسشنامه های هوش معنوی ناصری، شادکامی آکسفورد و مقیاس گرایش به اعتیادزرگر بود. برای تحلیل داده ها، از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان داد که میانشادکامی و گرایش به اعتیاد رابطه منفی معنادار وجود دارد و شادکامی با همه ابعاد هوش معنوی رابطه مثبت معناداردارد. بین گرایش به اعتیاد با ابعاد هوش معنوی(بخشش، شکیبایی و خودآگاهی متعالی ) رابطه منفی معنادار مشاهدهشد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد شکیبایی 27/5 درصد و خودآگاهی متعالی 6/8 درصد از گرایش به اعتیاد را به طور معناداری تبیین می کند. شکیبایی و خودآگاهی متعالی در مجموع 34/2 درصد از آمادگی گرایش به اعتیاد را به طور معناداری تبیین می کنند.

Keywords:

هوش معنوی , شادکامی , گرایش به اعتیاد