مبانی فقهی واخلاقی سقط جنین ناقص الخلقه

مسأله سقط جنین در حد وسیع و گسترده، از جمله مسائلی است که محصول تحولات علمی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی وحتی سیاسی است .وارتباط تنگاتنگی با مباحث دینی دارد. لذا بررسی آن ضروری به نظر میرسد. پژوهش حاضر با جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای وسپس توصیف وتحلیل آنها سعی نموده است تا مبانی فقهی واخلاقی سقط جنین عمدی را مورد بررسی قرار دهد. نتایج پژوهش بیانگر آن است که، به واسطه عمومات ادله اربعه، سقط جنین در همه مراحل آن به طور مطلق به حکم اولیه، حرام بوده، چرا که اسلام نفس انسان را محترم دانسته است. بنابراین فقهای امامیه برای حکم به اسقاط حمل قبل از ولوج روح، نیاز به عارض شدن عنوان ثانوی دارند که در صورت عدم استنباط و تطبیق این عناوین ثانویه بر مصادیقش، حکم اولیه همچنان باقی است و از فتاوای فقهای عظام دریافتیم که در شرایطی خاص مانند خطر جانی برای مادر و یا ناهنجاری های جنینی که موجب عسر و حرج شدید برای والدین گردد، اکثر فقها طبق قاعده فقهی عسر و حرج حکم به جواز اسقاط جنین قبل از ولوج روح، اتفاق نظر دارند، در صورتی که بعد از ولوج روح مطلقا اسقاط جنین را حرام می دانند. اما از نظر اخلاقی هیچ یک از رهیافتهای اخلاقی ( محافظه کارانه ، لیبرالی ، اعتدالی ) تحلیل رضایت بخشى از سقط جنین در همه موارد ارائه نمى‏کنند و نمى‏توان به استناد هیچ یک از این دیدگاه‏ها حکمى کلى و قطعى در باره انواع سقط جنین صادر کرد و گفت سقط جنین همواره اخلاقى است یا همیشه غیر اخلاقى.

Keywords:

سقط جنین , مبانی , فقه , اخلاق , ناقص الخلقه