مدیریت سیاسی در فضاهای چندقومی ایران

تعدد گروه های قومی در کشورهای دارای چنین پدیده ای همواره از چالش های مدیریتی است. معمولاً بین فضاهای همسایگی نوعی رقابت و برتری خواهی وجود دارد که در فضاهای قومی این مساله به دلیل تمایزات بین قومی به کشکمش منجر می شود. مدیریت سیاسی در چنین فضاهایی از حساسیت برخوردار است. چنانچه سطح سیاسی ملی ملاحظات رقابتی و برتری خواهی چنین فضاهایی را لحاظ ننماید ابتدا چالش سازی محلی و در مرحله بعد چالش سازی در سطح ملی بروز می کند. این مساله در کشورهای جهان سوم چشم انداز حادتری ترسیم می کند. مدیریت سیاسی در فضاهای قومی در ایران؛ همواره مساله-ای بوده است که حکومت مرکزی در برخی از مناطق توانسته تعادل بین نیروهای سیاسی سطح محلی را برقرار نماید و در برخی مناطق توانایی لازم و یا ابتکار لازم را در تعادل بخشی بین نیروهای سیاسی نداشته و سطح محلی تحت تاثیر سیاست سطح ملی، درگیر نوعی کشمکش پایدار شده است که پیامدهای آن تداوم و پایداری چالش بوده است. این مقاله با شیوه توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اسنادی سعی در ارائه الگوی مدیریت سیاسی در فضاهای چند قومی در ایران را دارد. نتایج تحقیق نشان می دهد در مناطق قومی که دارای رقابت همسایگی هستند انتخاب مدیر سیاسی در فضای جغرافیایی دارای رقابت، ایجاد چالش می کند. لیکن در سطوح پایین محلی که فضاهای جغرافیایی از یکدستی فرهنگی برخوردارند بهترین استراتژی انتخاب مدیر با پشتوانه قومی و فرهنگی آن محل است. لذا در مدیریت سیاسی فضا باید با در نظر داشتن رقابتهای درون محلی یا منطقه ای و همچنین رقابت های همسایگی اقدام به انتخاب مدیر سیاسی سطوح مذبور نمود.