بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر خودکارآمدی کودکان کار و خیابانی

مقدمه: هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر خودکارآمدی کودکان خیابانی شهر قم بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. –جامعه پژوهش تعداد دویست نفر از کودکان خیابانی شهر قم است که در مرکز کودکان خیابانی مهرپرور قم دارای پرونده می باشند. گروه مورد ارزیابی 03 نفر بودند که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند) 51 نفر گروه آزمایش و 51 نفر گروه کنترل(. گروه آزمایش طی 53 جلسه 03 دقیقه ای، تحت آموزش مهارت های زندگی قرار گرفتند.ابزار مورد سنجش پرسشنامه خودکارآمدی شررو همکاران بود و داده ها با روش آماری تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفتند . یافته ها : نتایج تحلیل کو واریانس نشان داد که پس از آموزش مهارت های زندگی بینخودکارآمدی دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. بحث: با توجه به ابعادی که آموزش دهگانه مهارت های زندگی پوشش می دهد، لازم است این آموزش ها بر روی کودکان خیابانی انجام پذیرد تا از بسیاری از مشکلات روانی ، اجتماعی و جسمانی این کودکان پیشگیری شود .

Keywords:

آموزش مهارت های زندگی , کودکان خیابانی , خودکارآمدی