سرمایه اخلاقی در دانشگاه سنجش و شناسایی مؤلفه های شایستگی با نگاه ویژه به اعضای هیأت علمی دانشگاه مازندران

هدف این مطالعه سنجش سرمایه اخلاقی به عنوان گفتمانی نو در بیان سرمایه های نامشهود یک سازمان به ویژه مؤسسات آموزش عالی می باشد. این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی با روش ترکیبی )کمی و کیفی( است که در در دانشگاه مازندران –انجام شده است. جهت سنجش سرمایه اخلاقی ازپرسشنامه سرمایه اخلاقی محقق ساخته استفاده شد که روایی صوری و محتوایی آن به تأیید کارشناسان رسید و پایایی به روش ضریب آلفای کرانباخ 57 % به دست آمد. نمونه های تحقیق براساس فرمول کوکران، تعداد 111 اعضای هیئت علمی نفر از اعضای هیئت علمی 7 دانشکده و به روش نمونه گیری تصادفی طبقهای انتخاب شدند. همچنین داده های کیفی از طریق مصاحبه انفرادی نیمه سازمان یافته با 02 تن از اعضای هیئت علمی دانشگاه بدست آمد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که میانگین سرمایه اخلاقی استادان در دانشگاه مازندران در حد قابل قبولی است؛ سرمایه اخلاقی برحسب جنسیت و دانشکده تفاوت معناداری نداشت؛ همچنین سرمایه اخلاقی با افزایش رتبهعلمی و سابقه خدمت میانگین بالاتری را نشان داد و در جمع بندی کلی، صداقت و درستکاری به عنوان اصلی ترین مؤلفه سرمایه اخلاقی برای بیان شایستگی و صلاحیت اعضای هیأت علمی شناسایی شد

Keywords:

سرمایه اخلاقی , اعضای هیأت علمی , آموزش عالی