بررسی تاب آوری شهر (نمونه موردی: شهر دهلی- هند)

جهان را با وجود محدودیت های منابع محیطی طوری تصور کنید که فقر در آن فقط به عنوان یک موضوع باشد نه بیشتر طوری که همه به آب سالم، سیستم تخلیه ی فاضلاب، غذای کافی، پناهگاه مناسب و آموزش و پرورش دسترسی دارند؛ در این گونه جهان همه از شانس پیشرفت برخورداند و به آن جهن تابآور گفته میشود. در صورتی که شهرها تابآور ساختهشوند کلیدی برای آینده ذکر میشوند. بر این اساس هدف از پژوهش تابآور سازی شهر دهلی و بررسی عوامل مؤثر بر تاب- آوری آن است و مسئله پژوهش تضمین تأمین امنیت غذایی، امنیت آب، امنیت هوا، امنیت انرژی، کنترل جمعیت و کنترل رافیک در دهلی است؛ از این رو سؤالاتی مطرح میشود از جمله: خط مشی مطلوب برای تاب آورسازی دهلی چیست؟ و چه عواملی را در خود درگیر میکند؟ به همین منظور محلهای اجتماعی با جمعیت بالا در شهر دهلی که تقریأأ خودکفا است مورد بررسی ررار گرفته است و در ادامه عوامل تابآوری دهلی و عوامل صورت گرفته در این رابطه و برنامههای آتی که قرار است انجام گیرد مورد بررسی قرار گرفته است. در نتیجه این مقاله نشان میدهد که تابآوری به رفاه و آسایش مردم و توانمندسازی آنها برای دسترسی بهخدمات و نگهداری از معیشتشان در شرایط ناسازگار منتج میشود و این موضوع بسیار محسوس و ملموس است که شهرهای تاب آور نتیجه ی مداخلات چندگانه و تغییرات سیستمیک پیرامون 4 کلید اصلی اجزای سیستم شهری (زیربنا، عرف، اطلاع و آگاهی، اکوسیستم) است.

Keywords:

تاب آوری شهری , اجزای سیستم شهری , مؤلفه های تابآوری , توانمندسازی , دهلی