ساماندهی محورارتباطی باتاکیدبرپیاده مدارینمونه موردی:(خیابان هزارویک شب کرمان)

باشروع انقلاب صنعتی،اختراع اتومبیل وگسترش شهرها،به تدریج اولویت دادن به نقش عابرپیاد ه وفضاها ی پیاد ه محوردرشهرهاوفضاهای شهری کمرنگ شده وازکیفیت فضایی عرصه های عموم ی شهر،فضاها ی بازشهر ی وپیاد ه راههاکاسته شده است؛عرصه هایی که خودبه عنوان بستروخاستگاه،نقش محوری درارتقا ی سط ح تماسها،ارتباطا توتعاملات اجتماعی بین شهروندان ایفامیکنند.دراین راستاعدم توجه به مقیاس انسانی ونادیده گرفته شد ن نیازها ی عابرین پیاده ازمعضلات پیشرو می باشد،به طوریکه کمبودونبودکیفیت درپیاده راه هامنجربه تضعی ف حضوروتعاملا ت اجتماعی شهروندان شده است .بنابراین ضرورت شناخت مؤلفه های تأثیرگذاربرکیفیت این فضاهابه منظورپاسخگویی به نیازهای شهروندان درراستای ارتقای حضوروسطح تعاملات اجتماعی ایشان،بیش ازپیش مهم جلوه مینماید .شهرکرمان نیزازاین قاعده مستثنی نبوده وغلبه فضاهای سواره برمسیرهای پیاده،عرصه رابرحضورشهروندان درفضاهای شهری تنگ نموده است.در این پژوهش به تعریف مفاهیم اولیه مرتبط با موضوع پیاده و پیاده مداری پرداخته و سپس نکات اصلی که در طراحی چنین راه هایی باید مدنظر قرار گیرد،برشمرده خواهد شد.در انتها نیز به ساماندهی محدوده مورد نظر بر اساس معیارهای مدنظر پرداخته شده است.

Keywords:

پیاده راه سازی , پیاده راه , خیابان , برنامه ریزی شهری , رفاه اجتماعی