شناسایی شاخص های یک محله پایدار به منظور دستیابی به عدالت فضایی

بروز بحران های مختلف در ابعاد زیست محیطی ، اجتماعی، اقتصادی و کالبدی شهرها که ناشی از فقدان برنامه ریزی مناسب در سطح محلی است، سبب تنزل کیفیت محله های شهری شده است با استفاده از نظریات جدید همچون توسعه پایدار میتوان به احیای مجدد این محله ها پرداخت بنابراین استفاده از اصول محله های پایدار ، در فرایند طراحی شهری و بهره مندی از ظرفیت های محله، به عنوان رویکردی جدید در سطح محله های شهری به منظور ارتقای کیفیت محیطی این محله ضروری است. محله های پایدار بصورت مکان هایی تعریف شده اند که در آن ها مردم می خواهند در زمان حال و آیندهزندگی کنند و به محیط سکونتشان حساس اند و برای ارتقای کیفیت زندگی با یکدیگر همکاری می کنند این محله پایدار، امن هستند و به خوبی طراحی شده اند و فرصت های برابر و خدمات مناسب را برای همه مردم ایجاد می کنند به همینمنظور پایداری اجتماعی اصلی جدا نشدنی از این محلات است و در همین راستا مهمترین اصل در پایداری اجتماعی هر مکان شهری ، اصل عدالت فضایی است. . عدالت فضایی را می توان توزیع عادلانه نیازهای اساسی ، امکانات تسهیلات و خدمات شهری در میان محله های مختلف شهر دانست به طوریکه هیچ محله ای نسبت به محله دیگر از نظر برخورداری از مزیتفضایی برتری نداشته و اصل دسترسی برابر رعایت شده باشد. از همین رو در این مقاله اقدام به شناسایی شاخص های مشترک میان پایداری و عدالت فضایی در مقیاس محلی شده است که با تحقق این شاخص ها ، می توان به محله ای پایدار همراه با عدالت فضایی دست یافت. در اخر مدل مفهومی از یک محله پایدار همراه با عدالت فضایی معرفی و ارائه می شود.

Keywords:

عدالت فضایی , محله پایدار , شاخص های پایداری و عدالت فضایی در محله , عدالت فضایی و پایداری در مقیاس محلی