نقد و بررسی فلسفی برنامههای غیررسمی مرتبط با تربیت دینی و تربیت اخلاقی با تأکید بر رسانهها

در حیطه اخلاق دستوری،رویکردهای مسألهمحور در پاسخ به این که چه عملی خوب وچه عملی بد است دو نظریه را دراختیار ما نهادهاند:غایتگرایی و وظیفهگرایی.در این دو نظریه شاهد تقلیل گرایی،فردگرایی و بی توجهی به تفاوت افراد وشرایط هستیم.این مشکلات ما را به رویکرد فضیلتمحور سوق میدهد. در این رویکرد،عملی اخلاقی است که در اجتماعی انسانی،کارکردی مناسب داشته وجامعه را به سعادت برساند.در این نگاه، شرایط تحقق فعل و همچنین تربیت دینی و اخلاقی افراد جامعه در کانون توجه قرار میگیرد.هنگامی که از مسئولیت رسانه در قبال اخلاق در جامعه سخن می گوییم ضرورتاهتمام رسانهها به تربیت دینی و اخلاقی جامعه و بروز فضائل اخلاقی مدنظر قرار می گیرد. به نظر می رسد رویکرد فضیلتمحور در خبررسانی چندان مورد توجه نبوده،گو اینکه شاید بتوان رابطهای میان رویکردهای مسألهمحور و ارزشهای خبری نشان داد.از نظر فضیلتمحوری ملاک نحوه نگارش و پخش یک خبر،تأثیرات تربیتی آن خبر در میان جامعه است.لذا خبر را نباید یک اطلاعرسانی صرف تلقی کرد بلکه خبررسانی،شأن و جایگاه اخلاقی و دینی در جامعه نیز دارد

Keywords:

تربیت دینی , تربیت اخلاقی , رسانه , فلسفه اخلاق , اخلاق فضیلت محور