بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر خودتنظیمی دانشآموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دارای استعداد اعتیاد

هدف: پژوهش حاضر بهمنظور بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر خودتنظیمی دانشآموزان مقطع متوسطه دارای استعداد اعتیاد شهرستان رامشیر صورت گرفت. جامعه: جامعه مورد نظر این پژوهش کلیه دانشآموزان دختر و پسر مقطع متوسطه سال تحصیلی23 24 بودند که بهصورت تصادفی چندمرحلهای ساده دو مدرسه از بین مدارس متوسطه شهرستان رامشیر انتخاب گردید. پرسشنامه - استعداد اعتیاد ویراست نوجوانان (ASQ-AV) ، زینالی ) 1323 ( بهمنظور شناسایی دانشآموزان دارای استعداد اعتیاد بر روی کلیه دانشآموزان این دو مدرسه اجرا و 06 نفر بهعنوان نمونه که بالاترین نمره را در آزمون استعداد اعتیاد کسب کرده بودند انتخاب شدند. روش: طرح پژوهش از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل میباشد؛ قبل از اجرای آزمون، گروه نمونه بهطور تصادفی به دو گروه گواه -و آزمایش تقسیم شدند. همچنین قبل از شروع دوره از هر دو گروه پیش آزمون بهعمل آمد. سپس گروه آزمایش در معرض متغیر مستقل یعنی هوش هیجانی قرار گرفتند، پس از اعمال مداخله از کل نمونه پس آزمون بهعمل آمد. ابزار اندازهگیری در این پژوهش پرسشنامه خودتنظیمی ) SSRQ ( بود. برای تحلیل استنباطی فرضیههای این تحقیق از آزمون کوواریانس یک متغیری )آنکوا( و آزمون لوین استفاده شد. یافتهها: نتایج این پژوهش در سطح معنیداری 661 p نشان میدهد بین نمرات گروه گواه و آزمایش از لحاظ خودتنظیمی قبل و بعد از اعمال جلسات آموزشی هوش هیجانی تفاوت معنیداری وجود دارد یعنی هوش هیجانی باعث افزایش خودتنظیمی شده است

Keywords:

هوش هیجانی , خودتنظیمی , استعداد اعتیاد