در دهه های اخیر به سبب افزایش استفاده از وسایل نقلیه موتوری و روند صعودی افزایش جمعیت، مسئله حمل و نقل و ترافیک درشهرها به یکی از مهمترین چالش های شهرنشینی معاصر بدل گشته است. در کلان شهرهای دنیا و به خصوص در جهان سوم، مشکلاتترافیکی، با زندگی افراد در آمیخته و عواقب سویی همچون سلب آسایش از شهروندان، به هدر رفتن منابع ملی و ایجاد انواع آلودگیها را در پی دارد. توجه توسعه پایدار و به ویژه مدیریت توسعه پایدار حمل ونقل شهری، به کاهش اثرات زیست محیطی، افزایشبازدهی سیستم حمل و نقل و بهبود وضعیت زندگی اجتماعی شهروندان معطوف است و هدف آن به حداقل رساندن مشکلاتدسترسی و افزایش کارآیی و جابه جایی افراد، ک

در واقع آنچه که امروز به عنوان توسعه پایدار یاد می شود،بازنگری اصلاح طلبانه ای است به مدرنیسم وسنت جهت یافتن راهی بینابینی. توسعه پایدار،توسعه ایی است که نیازهای اکنون را به گونه ایی برآوردهنماید که توان نسلهای بعدی را جهت تامین نیاز،کاهش ندهد. با توجه به این نکات مطروحه،سعی داریم بهتبیین مفهوم توسعه و طراحی پایدار بپردازیم و با طرح راهکارهایی، زمینهء تحقق این باور را ایجاد نماییم.ولی به طور کلی معماری پایدار را میتوان معماری دانست که نسبت به ویژگیها و شرایط محیطی و مکانیپاسخگو است و از قابلیتهای بستر خود در راستای ایجاد شرایط محیطی مطلوب استفاده بهینه مینماید. یعنیکمترین صدمات را بر محیط زیست دارد. به عبارت دیگر معماری منحصر به فردی است که ضمن توجه بهنیازهای زیبا شناختی با ظرفیتهای طبیعی و اکولوژیک بستر خود نیز منطبق است . دراین مقاله به شرحمعماری پایدار، توسعه پایدار و نقش معماران، طراحان و مسؤولان درایجاد چنین معماری خصوصا فضاهایاقامتی پرداخته ایم.

Keywords:

پایدار , معماری پایدار , شرایط محیطی , اکولوژی و توسعه پایدار