مقایسه اثربخشی آموزش براساس روش تدریس سکوسازیو روش سنتی بر انگیزش تحصیلی دانشآموزان پسر سالدوم متوسطه در درس زبان انگلیسی در شهر ویسیان

پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه اثربخشی آموزش بر اساس رویکرد سکوسازی و روش سنتی بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان سال دوم متوسطه در درس زبان انگلیسی صورت پذیرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری دانش آموزان پسر پایه دوم متوسطه شهر ویسیان را در سال تحصیلی 90 ـ 89 در بد داشت و حجم نمونه تحقیق 40 نفر بود که 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر با روش نمونه برداری خوشه ای چند مرحله ای در گروه کنترل قرار گرفتند. در گروه آزمایش تدریس به روش سکوسازی انجام گرفت و در گروه کنترل از روش تدریس سنتی استفاده شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه انگیزش تحصیلی ورلند (1985) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) از روش آمار استنباطی تحلیل واریانس (ANOVA) نیز استفاده شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه از جهت متغیر انگیزش تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد (P<0.05 )بدین صورت که گروه آزمایش در متغیر انگیزش تحصیلی نسبت به گروه کنترل (P<0.05) از روش تدریس سکوسازی تاثیر بیشتری پذیرفته است. بنابراین معلمان باید روش تدریس سکوسازی را برای بالا بردن انگیزش تحصیلی دانش آموزان در کلاس مورد استفاده قرار دهند

Keywords:

انگیزش تحصیلی , روش تدریس سکوسازی , روش تدریس سنتی