بهبود ارزش تغذیهای کنجاله پنبهدانه به روش تخمیر در شرایط جامد

کنجاله پنبهدانه یکی از منابع پروتئین گیاهی در تغذیه حیوانات بوده و استفاده از این منبع به دلیل وجود گوسیپول آزاد، اسیدهای چرب سیکلو پروپنوئید و پائین بودن قابلیت هضم آن، در تغذیه حیوانات بویژه تک معدهایها محدود میباشد. هدف این تحقیق بررسی فناوری تخمیر بر کاهش سطح گوسیپول آزاد کنجاله پنبهدانه و بهبود ارزش تغذیهای آن میباشد. پس از فعال سازی سه میکروارگانیسم باسیلوس سابتیلیس، آسپرژیلوس نایجر و آسپرژیلوس اوریزا، سوسپانسیون اسپوردار این سه میکروارگانیسم به طور جداگانه به هر یک از ظرفهای تخمیر تلقیح شد و به مدت 7 روز انکوبه شدند یک گروه هم بدون تلقیح به عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شد. بیشترین کاهش سطح گوسیپول آزاد و افزایش میزان پروتئین خام مربوط به گروه تخمیر شده با باسیلوس سابتیلیس بود. سپس، به ترتیب گروه تخمیر شده با آسپرژیلوس نایجر و گروه تخمیر شده با آسپرژیلوس اوریزا قرار داشتند که تفاوت این گروهها با گروه شاهد، از لحاظ آماری معنیدار 0/05>p بود. همچنین گروههای تخمیری از لحاظ فیبر خام، چربی خام و خاکستر با گروه شاهد تفاوت معنیداری 0/05>p داشتند. به طور کلی فناوری تخمیر از طریق کاهش غلظت گوسپول آزاد و افزایش غلظت پروتئین در بهبود ارزش تغذیهای کنجاله پنبهدانه مؤثر میباشد.

Keywords:

کنجاله پنبهدانه , گوسیپول آزاد , تخمیر , باسیلوس سابتیلیس