تجربه زیسته ی زنان خانه دار نسبت به تامین اقتصادی با تاکید بر بیمه ی خانه داری

خانه داری مفهومی است که همواره با زن و زنانگی در هم آمیخته است. از جمله ویژگی های مهم این مفهوم که مانع از ارزش گذاری مثبت نسبت به آن و هم چنین عدم پذیرش آن به عنوان یک شغل می گردد کار بی وقفه آن هم بدون کسب درآمد و ترضیه ی خاطر از تامین اقتصادی در آینده است. این عوامل در کنار هم موجبات بی رغبتی زنان به کار خانه داری را فراهم می آورد.کار خانه به علت گره خوردن به زنان و حوزه ی خصوصی تا سال های ۱۹۶۰ مورد توجه جامعه شناسان واقع نمی شد. اما امروزه، به عنوان یک سرویس خصوصی نظم یافته است که زنان به مردها و بچه ها می دهند، لذا مشارکت آنها باید شناخته و ارزش گذاری شود .در کشور ایران در راستای ارزش گذاری به کارخانگی از سال 1380 طرح بیمه های خانه داری در دستور کار دولت قرار گرفت که با فراز و نشیب هایی برای اجرا همراه بود و تا به امروز این طرح به طور کامل در کشور به اجرا درنیامده است. از این رو پژوهش هایی که ضرورت بیشتر اجرایی شدن این طرح را نشان می دهند باید در دستور کار محققان قرار گیرد.باتوجه به اهمیت این قشر از جامعه و کار آن ها تجربه ی زیسته زنان خانه دار نسبت به تامین اقتصادی با تاکید بر بیمه های خانه داری هدف این پژوهش است.در این مطالعه تئوری مبنایی استفاده شده و ابزار گردآوری داده ها مصاحبه ی نیمه ساختار یافته است.یافته های پژوهش حاکی از آن است که زنان خانه دار از نوعی احساس عدم امنیت اقتصادی، ترس از کار افتادگی و سربار شدن در آینده ی خود رنج می برند. علت تامین اقتصادی با تاکید بر بیمه ی خانه داری شغل بودن این مقوله از منظر تجربه زیسته ی زنان خانه داراست و زمینه های طرح این بیمه اختصاص ساعاتی از روز زنان به انجام کارهای خانه و مدیریت هزینه ها و درآمد شوهر توسط زنان است.این پژوهش ضرورت بیمه شدن زنان خانه دار را از نگاه خود زنان خانه دار نشان می دهد.

Keywords:

خانه داری , بیمه , تامین اقتصادی , تجربه زیست