رویکردی زبان شناختی به زبان کیهانی

از دیرباز، احتمال وجود حیات های هوشمند فرازمینی و نحوه ارتباط با موجودات فضایی، ذهن بشر را به خود مشغول کرده است. از همین رو نیز با توجه به پیشرفت های علمی صورت گرفته در زمینه فناوری های گوناگون، بحث برقراری ارتباط کلامی با این موجودات، صورت جدی تری به خود گرفته است به طوری که در چند سال اخیر، پروژه ای با نام ستی و جستجو برای هوش فرازمینی در حال اجرا است. حال مهم ترین مسئله در این بین تردیدی است که کماکان در خصوص امکان برقراری ارتباط زبانی متقابل و دوسویه میان بشر و موجودات فرا زمینی وجود دارد. از این رو در این پژوهش تلاش می شود تا جنبه های مختلف و چگونگی وقوع این رویداد کلامی، از منظر زبان شناسی شناختی که مبتنی بر زبان جسمت یافته است مورد بررسی و تحقیق قرار گیرد. در این میان ضمن تشریح اصول و مفروضات بنیادین رویکرد مذکور، شاخص ها و ویژگی های دستگاه زبانی انسان مشخص می گردد تا از این رهگذر، بتوان ترکی زبان شناختی از زیربنای نظام ارتباطی انسان را ترسیم کرد. نتایج به دست آمده از تحلیل زبان شناختی دستگاه زبان انسان در این جستار نشان می دهد با توجه به شاخصه قراردادی بودن نشانه های زبانی و نیز ویژگی های منحصر به فرد زبان انسان که مبتنی بر ذهن، جسم و نیز تجربیات اجتماعی و فرهنگی او است، امکان برقراری ارتباط زبانی با سایر گونه های زیستی، امری نا محتمل به نظر می رسد ، لیک می توان از این موارد دریافتن رهیافتی نه به نظام ارتباطی فرا زمینی ها و طراحی واژه های کیهانی بهره گرفت که در بالاترین سطح اشتراکات تجربی قرار دارد از آن جمله می توان به نور و یا صورت های مختلف انرژی اشاره کرد.

Keywords:

زبان شناسی , زبان شناسی شناختی , زبان کیهانی , موجودات فضایی