مفعول مطلق، له و معه در زبان عربی و برابری های ان در زبان فارسی

با نگاهی به مقوله مفعولهای پنج گانه در زبان عربی میبینیم که دو نوع این مفعولها یعنی مفعول به و مفعول فیه (ظرف زمان و مکان) در زبان فارسی معادل هایی به همین نام دارند . ولی سه نوع دیگر مفعول ، به عنوان یک نقش نحوی در زبان فارسی شناخته شده نیست. دربارهٔ اینکه این نقش ها در زبان فارسی وجود دارد یا نه، تحقیقات چندانی حصورت نگرفته است؛ نظر به اینکه زبان عربی و فارسی از یک خانواده نیستند تا در حوزه تطبیق بگنجند، بررسی این مباحث ، در این دو زبان در حوزه «زبانشناسی مقابله ای» صورت می گیرد. با توجه به قرابت بسیار زیاد بین دو زبان که با نگاهی به دستورهای سنتی نوشته شده فارسی در مقوله های حصیرفی، نحوی و نام گذاری اصطلاحات دستوری به آسانی قابل دریافت است، این مقاله می کوشد به بحث در مفعول های مطلق، له و معه که برابر نهادهای آنها در فارسی انجام نشده است، بپردازد و برای این نقش ها معادلی در زبان فارسی بیابد و مساله تفاوت میان نقشهای مذکور در نحو فارسی و عربی را مورد بررسی قرار دهد. سپس با ارائهٔ شواهدی از متون نظم و نثر فارسی، و بازنمایی تفاوتهای آنها در دو زبان، برای معادل های فارسی نام ها و اصطلاحاتی درخور وضع کند. شایان ذکر است این نام گذاری متاثر از زبان عربی است.

Keywords:

مفعول مطلق , مفعولی له , مفعولی معه , زبان فارسی , زبان عربی