کاربردهای «دعا» در فیلم های فارسی و انگلیسی در پرتو الگوی هایمز

با توجه به نقش زبان در شکلدهی فرهنگ یک جامعه، پژوهش حاضر بر آن است تا به بررسی کاربردهای دعا در زبان فارسی و انگلیسی بپردازد. جهت تحقق این هدف، ۱۹۸ فیلم فارسی و انگلیسی مشاهده شد و نمونه - های گویا از دعا کردن یادداشت شد و سپس مورد بررسی قرار گرفت. پس از جمع آوری دادهها، آنها را با استفاده از مدل هایمز (1967)، مورد کنکاش قرار دادیم. نتایج این تحقیق حاکی از دو برابر بودن کاربردهای «دعا» در زبان فارسی نسبت به زبان انگلیسی است. افزون بر این، انگیزههای افراد از دعا کردن و مراجع آن در دو زبان مشخص گردید. در پایان، دلایلی که منجر به تفاوتها در دو زبان فارسی و انگلیسی شده، مورد بحث قرار گرفت.

Keywords:

فرهنگ , دعا کردن , مدل SPEAKING هایمز , زبان فارسی , زبان انگلیسی