رابطه بین طرحواره های ناسازگاری اولیه با خود بیمار انگاری زنان متاهل شهر تهران

این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه با خود بیمار انگاری زنان متاهل شهر تهران صورت گرفته جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه زنان متاهل شهری تهران در سال 1393 بود نمونه آماری این تحقیق را 460 نفر از زنان متاهل شهر تهران تشکیل دادند که با روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند بدین ترتیب که از مناطق پنجگانه شهر تهران 3 منطقه و از بین نواحی موجود در این مناطق 4 ناحیه انتخاب شده و بعد از دریافت لیست خانوار های موجود در این نواحی آزمودنی ها به تصادف انتخاب شدند روش تحقیق حاضر از نوع همبستگی بود جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و روش هبستگی پیرسون استفاده شد برای اندازه گیری متغیر ها از پرسشنامه های خود بیماری انگاری AHT وپرسشنامه طرح واره های ناسازگاری اولیه CERQ استفاده شدنتایج حاصل از پژوهش نشان داد که عامل اول خودبیمارانگار (شکایت بدنی)با حوزه اول ،سوم و پنجم طرحواره های ناسازگارانه اولیه رابطه معنادار مثبت در سطح خطا ی 0/01 داشته اند میزان همبستگی این سه حوزه با خود بیمار انگاری به ترتیب0/29،0/29و0/39 میباشد هم چنین عامل دوم خود بیمارانگاری (ترس و نگرانی)با حوزه اول، دوم و پنجم طرحواره های ناسازگارانه اولیه رابطه معنادار مثبت در سطح خطای 0/01 داشته اند میزان همبستگی این سه حوزه با خود بیمار انگاری به ترتیب 0/27،0/31و 0/36 میباشد در درمان خودبیمار انگاری باید به طرح واره های ناسازگارانه اولیه توجه کافی داشت.

Keywords:

طرحواره های ناسازگار اولیه , خود بیمار انگاری , زنان متاهل