آموزش محور اصلی مدیریت سرمایه های انسانی (رویکرد سیستمی و یکپارچه بر اساس مطالعات تطبیقی)

توسعه منابع انسانی موثرترین عامل برای رشد و توسعه پایدار اقتصادی می باشد . این مهم از طریق طراحی و ایجاد سیستم مناسب تحقیقاتی و آموزشی برای تبدیل نیروی انسانی بالقوه به بالفعل محقق خواهد شد . مدیریت منابع انسانی ، گسترش شرکتهای بخش خصوصی و فراهم نمودن بسترهای لازم توسط دولت جزء الزامات این توسعه است . در آینده نزدیک بقای بنگاههای اقتصادی و جوامع بشری بستگی به حضور آنها در تجارت جهانی و الکترونیکی خواهد داشت و لذا فرآیندهای اقتصادی و بنگاهی به سرعت در جهت جهانی شدن در حال تغییر و تحول هستند . رقابت در کیفیت در سطح بین المللی مشخصه این فرآیند است . بنابراین برای مدیریت و توسعه منابع انسانی متناسب با شرایط جدید و تحول و دگرگونی جهانی ، باید ضمن حفظ ارزشهای اخلاقی و منافع ملی در ارتباط و تعامل با دیگر فرهنگها و تمدنها بود و بجای اختراعی دوباره از چرخ چاه ، از تجارب آنها آموخت . مقوله آموزش ، به عنوان یکی از فرآیندهای مدیریت و توسعه منابع انسانی است . در کشور ما فقدان نگرش سیستمی و یکپارچه به توسعه منابع انسانی و آموزش ، مخصوصاً آموزش فنی و حرفه ای بزرگترین چالش توسعه منابع انسانی است . سیستم آموزش حرفه ای شدیداً متأثر از ویژگیهای فرهنگی متفاوت صنعتی است . در سطح بین المللی سیستم های متفاوت آموز ش حرفه ای با هم در رقابت هستند ، حتی در اروپا که فرآیندهای رشد مشترک سیستم های اقتصادی و حقوقی پیشرفت چشمگیری داشته اند ، ولی در این خصوص فاقد سیستم هماهنگ می باشد . اروپا در صدد است که ویژگیها و ساختارهایی را برای آموزش حرفه ای تعریف کند که بتواند در سطح بین المللی قابل رقابت باشد."یادگیری حرفه " و فراگیری در " پروسه های کار بنگاه " یکی از ابعاد " توسعه سازمان بنگاههای اقتصادی " می باشد. بدین ترتیب آموزش حرفه ای (فنی و حرفه ای ) جزء اصلی هر بنگاه اقتصادی ، صرفنظر از بزرگی و کوچکی آن محسوب می شود. مخصوصاً در شرایطی که "رقابت در کیفیت در سطح بین المللی " رو به افزایش است،تغییر در رفتار ، نگرش ، اخلاقیات ، توانایی و مسئولیت پذیری شاغلان ، به عبارت دیگر همان شایستگی های فردی ، اجتماعی و حرفه ای ، مرکز ثقل و محور توانایی رقابتی سازمانها و بنگاهها می باشد .آموزش حرفه ای و اقتصاد دو مقوله جدا نشدنی هستند ، آموزش حرفه ای موتور توسعه دینامیک " بازار کار تخصصی " و " سازمان بنگاه اقتصادی " می باشد و لذا ریشه در عمق " سیاست بازار کار " و" سیاست اشتغال " دارد . تاثیر قانون و سیستمهای آموزش حرفه ای در نرخ بیکاری آموزش دیدگان جای تأمل دارد . این امر دغدغه حتی کشورهایی است که از " سیستم و قانون آموزش حرفه ای " برخوردارند.کشور ما که فاقد حتی " سیستم کارا و قانون آموزش حرفه ای " است ، بطور قطع و یقین برای شناسائی و انتخاب سیستم مناسب در برابر چالش بزرگ قرار دارد . فقدان " تحقیقات یکپارچه " پیرامون سیستم های آموزشی و نوآوری در کار و تکنولوژی در قالب همکاریهای ملی و بین المللی و با حضور متخصصان خبره در زمینه های گوناگون نیز از چالش های دیگر توسعه منابع انسانی است .در این مقاله در مورد همکاری بخش اقتصادی آلمان با متولی آموزشهای فنی و حرفه ای خارج از مدرسه ای ایران و مطالعه و ارزیابی پیرامون روشهای ارتقاء کیفیت آموزش و افزایش بهره وری سرمایه های مادی و انسانی و همچنین در مورد برقراری ارتباط هدفمند و منسجم بین مراکز آموزشی بنگاههای کسب و کار (اقتصادی) و تشکلهای صنفی حرفه ای براساس مطالعات تطبیقی ، تجارب و فعالیتهای اجرایی ، پیشنهاداتی با رویکرد کاربردی ارائه خواهد شد .علاوه بر این ، بررسی مسائل توسعه منابع انسانی بصورت جمعی در سطح منطقه ای و بین المللی با اهداف دستیابی به الگوهای مناسب ، درک متقابل ، درک متقابل ، تشخیص نقاط مشترک ، شناسائی نیازها و علایق مشترک و بالاخره ایجاد زمینه های همکاری منطقه ای و بین المللی و نظایر آن نیز از جمله روشها و امکاناتی است که نگارنده مقاله با بهره برداری از تجارب خود ، به آن اشاره خواهد کرد.