بررسی اثربخشی برنامه آموزش مهارتهای زندگی بر مفهوم خود و قابلیت اجتماعیدانش آموزان با ناتوانی یادگیری

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی برنامه آموزش مهارتهای زندگی بر مفهوم خود و قابلیت اجتماعیدانش آموزان با ناتوانی یادگیری بود. بدین منظور 30دانش آموز پسر با ناتوانی یادگیری به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و در دو گروه آزمایشی و گواه انتساب شدند ( 15نفر در گروه آزمایشی و 15نفر در گروه گواه.) ازهر دو گروه مقیاس مفهوم خود کودکان پیرز- هریس و پرسشنامه کفایت اجتماعی فلنر به عنوان پیش آزمون اجرا وپس از آن گروه آزمایشی به مدت 10جلسه دو ساعته تحت آموزش برنامه مهارتهای زندگی قرار گرفتند؛ در حالیکه در این مدت گروه گواه آموزش خاصی مرتبط با برنامه آموزشی مورد نظر دریافت نکردند. برای آزمون فرضیههایپژوهش از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته های به دست آمده نشان داد که برنامه آموزش مهارتهایزندگی منجر به ارتقای متغیرهای مفهوم خود، مهارتهای رفتاری و مهارتهای عاطفی- هیجانی دانش آموزان گروهآزمایشی شد ( P<0/01)اما اثر معناداری بر متغیرهای مهارتهای شناختی و انگیزشی این گروه نداشت (P>0/05)طبق یافته های به دست آمده از این پژوهش، میتوان اینگونه استنباط کرد که برنامه آموزش مهارتهای زندگیتوانسته است تغییر قابل توجهی در خرده مقیاسه ای رفتاری و عاطفی- هیجانی ایجاد و موجب افزایش آنان در گروهآزمایشی شده و موجبات ارتقاء عملکرد روانی و بهداشت فردی این دسته از دانش آموزان را فراهم نموده است

Keywords:

مهارتهای زندگی , مفهوم خود , قابلیت اجتماعی , دانش آموزان با ناتوانی یادگیری