بررسی علل گسترش و کمرنگ شدن تشیع در مصر ازآغاز تا پایان دولت ایوبیان

سرزمین مصر در سال 20 ه.ق به تصرف مسلمانان درآمد و جزئی از قلمرو مسلمانان شد و در زمانخلافت امویان و عباسیان توسط والیان اداره میشد تا اینکه احمد بن طولون به عنوان والی مصرکه از طرف معتز خلیفه عباسی منصوب شد در مصر ادعای استقلال کرد و دولت طولونیان را بنیادنهاد و به مدت 37 سال بر مصر حکومت کردند. بعد از طولونیان، اخشیدیان در مصر ادعایاستقلال کردند و درنهایت مصر در سال 358 ه.ق تحت حاکمیت خلفای فاطمی قرار گرفت. سلسلهشیعی مذهب فاطمیان که در سال 297 ه.ق در تونس تأسیس گردید و سراسر آفریقای شمالی ومصر را زیر سلطه خود درآوردند به مدت دو قرن بر این سرزمین حکومت کردند. در عصر خلافتالعاضد آخرین خلیفه فاطمی صلاحالدین ایوبی به دستگاه خلافت راه یافت و به عنوان وزیر فاطمیانزمام امور را در دست گرفت، بعد نام خلیفه فاطمی را از خطبه انداخت و به دولت فاطمیان پایانبخشید. صلاح الدین بعد از تأسیس دولت ایوبیان آیین تسنن را در مصر رسمی کرد و به مبارزه باشیعیان و از بین بردن آثار آنها پرداخت. این پژوهش که با روش توصیفی – تحلیلی انجام گرفته،ضمن بررسی علل گسترش تشیع و کمرنگ شدن آن در مصر، به تأسیس حکومت فاطمیان درمصر و اقدامات آنان در جهت گسترش تشیع، چگونگی انتقال قدرت به ایوبیان و برخورد آنها باشیعیان پرداخته است.

Keywords:

تشیع , مصر , فاطمیان , شیعیان مصر , صلاح الدین