بررسی نمود ادبیات غنایی درآثار سنایی و مولان

غنا در لغت به معنی سرود خوانی و آواز است. در ادبیات فارسی به بخشی از سرودههای منظوم که بیشتر در قالب های مثنوی و غزل آفریده شده اند ادبیات غنایی فارسی گفتهمی شود درون مایه ادبیات غنایی فارسی معمولاً شامل عشق و شور جوانی است. دراینپژوهش واژه غنا، شعر و ادب غنایی، محتوا و درونمایه ها، ویژگی ها و عناصر، قالبها و انواعشعر غنایی در ادب فارسی مورد توجه قرار گرفته ودرنهایت به سیرتحول انواع غنایی تارسیدنبه مرحله ی پختگی وکمال و روند تکاملی ادبیات غنایی در ایران پرداخته شده است. و ضمنمعرفی کوتاهی از دو شاعر بلند اوازاه قرن ششم و هفتم حکیم سنایی غزنوی و مولاناجلالالدین محمد بلخی به بررسی نمود ادبیات غنایی در تعدادی از غزلیات این دو شاعرپرداخته و برخی واژگان و ترکیبات مانند:خرابات.زلف.عشق و...در آثار و اشعار این شاعرانبزرگ مورد توجه قرار گرفته است.

Keywords:

شعر غنایی , ادب غنایی , سنایی.مولانا