رابطهی سبک های فرزندپروری و خودکارآمدی با انگیزش پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دختر دبیرستانهای اصفهان

مشکلات مربوط به انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در مراکز تحصیلی و رسانه ها اهمیت بسزایی دارند . بنابراین ضروری میباشد که خانواده ها و مشاوران از عوامل مربوط به انگیزش یشرفت تحصیلی دانش آموزان همچون سبک های فرزندپروری و خودکارآمدی آگاه باشندو آنها را بررسی نمایند. لذا در این تحقیق به بررسی رابطه ی سبک های فرزندپروری و خودکارآمدی با انگیزش پیشرفت تحصیلی پرداختهشد . روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود . نمونه مورد مطالعه 288 دانش آموز پسر مقطع دبیرستان و مادران بود که به روش تصادفی خوشهای چند مرحلهای از بین دو دبیرستان ناحیه 4 و 0 آموزش و پرورش شهر اصفهان انتخاب شدند و پرسشنامه های خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت تحصیلی توسط دانش آموزان و پرسشنامه سبک های فرزندپروری توسط مادران تکمیل شد. داده ها بااستفاده از آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین سبک مقتدرانه و انگیزش پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین بین خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت تحصیلی همبستگی مثبت معنادار وجود داشت. این سبک مستبد با انگیزش پیشرفت تحصیلی همبستگی معنادار نبود . همچنین، برای تعیین قدرت پیشبینی کنندگی متغیرها از تحلیل رگرسیون گام به گام نیز استفاده شد . نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که به ترتیب سبک مقتدرانه و خودکارآمدی پیش بینی کننده های مثبت انگیزش پیشرفت تحصیلی می باشند. بر اساس این پژوهش می توان گفت سبک های فرزندپروری و خودکارآمدی بر انگیزش پیشرفت تحصیلی نوجوانان تاثیرگذار می باشد

Keywords:

انگیزش پیشرفت تحصیلی , سبکهای فرزندپروری , خودکارآمدی