تأثیر مداخله زوج درمانی ویژه همسرآزاری روانی بر میل به طلاق و ناسازگاری زوج های شهر اصفهان

مطالعات اخیر بر همسرآزاری روان شناختی به عنوان شایع ترین نوع همسرآزاری متمرکز گردیده و نشان می دهند که اثرات ناشی از سوء استفاده عاطفی به مراتب مخرب تر از بدرفتاری جسمی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر برنامه زوج درمانی ویژه همسرآزاری روانی بر میل به طلاق و سازگاری زناشویی زوج های شهر اصفهان بود. طرح این پژوهش آزمایشی و ازنوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین ساکن در شهر اصفهان بود که از این جامعه، تعداد 30 زوج ) 60 نفر( با استفاده از نمونه گیری هدفمند و با مراجعه به مراکز مشاوره شهر اصفهان انتخاب شده و به شیوه نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگیری شدند.ابزارهای مورد استفاده عبارت بودند از: پرسشنامه میل به طلاق و مقیاس تجدید نظرشده سازگاری زناشویی. داده ها به وسیله تحلیلکوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مداخله زوج درمانی مذکور بر کاهش میل به طلاق و سازگاری زناشویی زوجین گروه آزمایش تأثیرداشته است. این مداخله قابل کاربرد درمراکز مشاوره و مراکز مداخله در بحران طلاق به منظور کاهش آسیب های ناشی از بد رفتاری روانی با همسران است.

Keywords:

بدرفتاری روانی , میل به طلاق , سازگاری زناشویی